Γράψαμε ήδη εκτενώς για την Λειτουργία που τέλεσε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων Αλφέγιεφ υπό την πνευματική σκέπη και δικαιοδοσία του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, δηλαδή στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Μητρόπολη των λεγομένων «Νέων Χωρών», και κατόπιν άδειας και ευλογίας του...
οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου κ. Βαρνάβα, εκλεκτού και αφοσιωμένου Ιεράρχου της Μητρός ημών Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Ο Ιλαρίων έσπευσε φυσικά να δημοσιεύσει το γεγονός αυτό στην επίσημη ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, τόσο στα ρωσικά (https://mospat.ru/ru/2019/06/29/news175863/) όσο και στα αγγλικά (https://mospat.ru/en/2019/06/29/news175863/). Με μια... μικρή διαφορά στον τίτλο εκάστης δημοσίευσης, η οποία είναι αξιοπρόσεκτη. Το μεν ρωσικό κείμενο τιτλοφορείται: «Митрополит Волоколамский Иларион совершил Божественную литургию для соотечественников в Неапольской и Ставрупольской митрополии Элладской Православной Церкви», δηλαδή «Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων τέλεσε τη Θεία Λειτουργία για τους συμπατριώτες στη Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος». Το δε αγγλικό ως εξής: «Metropolitan Hilarion of Volokolamsk celebrates Divine Liturgy for compatriots in the Metropolis of Neapolis and Stavroupolis», δηλαδή όλα τα του ρωσικού πλην της διευκρινίσεως «της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος»...
Είναι προφανής ο λόγος που στο ρωσικό κείμενο (απευθυνόμενο κατά κύριο λόγο στους εντός της Ρωσίας πιστούς) επισημαίνεται το «της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος». Ο Ιλαρίων επιχειρεί να προλάβει (ανεπιτυχώς για όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις εκκλησιαστικής ιστορίας, εκκλησιολογίας και κανονικού δικαίου) τις ενστάσεις ότι... έσπασε το «επιτίμιο» ακοινωνησίας της Ρωσικής Εκκλησίας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού λειτούργησε σε κανονικό έδαφος του δευτέρου. Στους αφελείς και αδαείς Ρώσους πιστούς, τις πλατιές μάζες, μπορεί ίσως να περάσει η «καραμέλα» ότι οι Μητροπόλεις των Νέων Χωρών δεν εμπίπτουν τάχα στο ρωσικό «επιτίμιο», αφού υπάγονται διοικητικώς και επιτροπικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος. Την ίδια ώρα, βέβαια, ένας με ελάχιστο χιούμορ και σαρκαστική διάθεση θα μπορούσε να ερωτήσει τον Ιλαρίωνα, γιατί τότε απέφυγε να λειτουργήσει στη Βέροια, αν και επίσημα προσκεκλημένος από τον εκεί Ποιμενάρχη για τα «Παύλεια», αλλά προσέβαλε και τον προσκαλέσαντα και όλους τους άλλους εκπροσώπους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι παρέστησαν και συλλειτούργησαν, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Θεοδωρήτου, εκπροσώπου του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου. Γιατί δηλαδή στη Βέροια δεν ισχύει η... εξαίρεση και η δικαιολογία ότι οι Νέες Χώρες ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος, άρα δεν εμπίπτουν στη διακοπή της κοινωνίας, ενώ στη Μητρόπολη Νεαπόλεως δεν υπήρξε κανένας δισταγμός του Ιλαρίωνα να ζητήσει την άδεια και να λειτουργήσει; Ποιος λογικώς και ορθοδόξως σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να αποδεχθεί αυτές τις διανοητικές και εκκλησιολογικές ακροβασίες και αυθαιρεσίες του «πολύ» κ. Ιλαρίωνα;
Αφήνω τελευταίο το πιο σημαντικό ίσως της δημοσίευσης στην οποία αναφέρεται το παρόν κείμενο. Η αναφορά ότι η Θεία Λειτουργία του Ιλαρίωνα έγινε «για τους συμπατριώτες» (для соотечественников, for compatriots) αποτελεί την επιτομή της αιρετικής εθνοφυλετικής μοσχοβίτικης εκκλησιολογίας, από την οποία απορρέουν όλα τα δυστυχήματα και οι συγκρούσεις, τα σχίσματα και οι διαιρέσεις, στην Εκκλησιαστική Ιστορία των τελευταίων αιώνων. Ο Ρωσικός Πανσλαβισμός δημιούργησε την αίρεση του εθνοφυλετισμού και ακόμη και σήμερα, σε μια εποχή που λαοί, έθνη και κράτη ενώνονται και συμμαχούν για το ευρύτερο καλό της ανθρωπότητας, οι Μοσχοβίτες εξακολουθούν να λειτουργούν διασπαστικά, διχαστικά, εθνοφυλετικά, εθνικιστικά, διαλυτικά, πρωτίστως για την Αγία μας Εκκλησία, κατ’ επέκταση δε για το σύνολο της Οικουμένης. Τι θα πει «λειτουργία για τους συμπατριώτες»; Ο Χριστός σταυρώθηκε για κάποιο συγκεκριμένο έθνος; Η Θεία Λειτουργία, που είναι η υπέρτατη αυτή Θυσία του Θεανθρώπου, μπορεί να προσφέρεται για κάποιο συγκεκριμένο έθνος; Αυτό συνιστά ασυγχώρητη, κατά τον Κύριο, Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία απειλείται από τη φοβερή αυτή αίρεση των εσχάτων χρόνων, κύριος εμπνευστής και προπαγανδιστής της οποίας είναι η διαρκώς ατακτούσα και ασχημονούσα Ρωσική Εκκλησία.
Τέλος, ας πει κάποιος στον Ιλαρίωνα ότι οι ρωσόφωνοι επαναπατρισμένοι Έλληνες, ποντιακής κυρίως καταγωγής, που αποτελούν το ευλογημένο ποίμνιο αυτής της ενορίας της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, δεν είναι ούτε με την τεχνική του όρου έννοια «συμπατριώτες» του. Είναι Έλληνες που λόγω ιστορικών συγκυριών βρέθηκαν ως πρόσφυγες σε περιοχές της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας ή αργότερα της Σοβιετικής Ενώσεως. Δεν απώλεσαν την εθνική τους ταυτότητα και συνείδηση, επειδή ίσως λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα. Γι’ αυτό και, στην πρώτη ευκαιρία, επιδίωξαν και, δόξα τω Θεώ, κατάφεραν να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους, στην Ελλάδα. Άρα, και από αυτής της οπτικής, ο Ιλαρίων είναι εκτός πραγματικότητος και εκτός λογικής. Εκτός και αν, με τη δολιότητα που τον διακρίνει, επιδιώκει να ασκήσει βρώμικη παρα-διπλωματία στην Ελλάδα, σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, οπότε πλέον η περίπτωσή του πρέπει να απασχολήσει ενεργά και την έντιμη Ελληνική Πολιτεία...
