Η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι ο ίδιος ο εαυτός τους...





«ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδας, εἶπαν· τίς ὄψεται αὐτούς; ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις» (Ψαλμ. 63, 6-7).

Γράφει ο Αρχιμανδίτης Ρωμανός Αναστασιάδης,
Κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ Κρήτης.

Νομίζω ότι δεν αξίζουν τον κόπο ιδιαίτερης ενασχολήσεως, πολλώ δε μάλλον σοβαρής απαντήσεως, οι αναλύσεις και τα σενάρια προκεχωρημένου παραλογισμού που διαβάζει κανείς κάθε τόσο στα διάφορα ιστολόγια των σχισματικών «αποτειχισμένων» της Ελλάδος.


Θα κάνω όμως μια εξαίρεση και μια σύντομη αναφορά, με αφορμή αυτό το δημοσίευμα, για να δούμε μία ακόμη φορά το οικτρό κατάντημα της Μοσχοβίας. Όπως και στην περίπτωση της «ανοικτής επιστολής» -για την οποία... «ευχαρίστησε» η μοσχοβίτικη εκκλησιαστική παρουσία στην Ουκρανία- όπου συνυπογράφουν μαζί με τους κανονικούς κληρικούς και σχισματικοί («αποτειχισμένοι») της Εκκλησίας της Ελλάδος, έτσι και εν προκειμένω με αυτά τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα στα ιστολόγια της «αποτείχισης», διαφαίνεται η αγαστή συμπόρευση της Ρωσικής Εκκλησίας με τα ταραχοποιά και διχαστικά αυτά στοιχεία, που έχουν διακόψει το μνημόσυνο των κανονικών επισκόπων τους, άρα είναι σχισματικοί. Αυτό κατάφερε η Μοσχοβία με την προκλητική, αντιεκκλησιαστική και διχαστική συμπεριφορά της: να την υποστηρίζουν με φανατισμό (ελπίζω μόνο από... ιδεολογική συμπόρευση και όχι λόγω... αντιπαροχών) και όσοι διχάζουν, αναστατώνουν και ταλαιπωρούν το Ιερό Σώμα της Εκκλησίας στην Ελλάδα, ενδεχομένως και αλλού.

Το μόνο που θα απαντούσα στους συντάκτες αυτού του ευφάνταστου δημοσιεύματος είναι η γνωστή παροιμία «είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα», επειδή έχουν το θράσος να μιλούν για «σχισματικούς» (της Ουκρανίας) και για «προδοσία». Ποιοι; Οι κατεξοχήν σχισματικοί και μητραλοίες, που φτύνουν με ασέβεια και αχαριστία το γάλα που βύζαξαν από τη μαρτυρική Μητέρα ημών Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία!

Το πόσο φτηνή προπαγάνδα κάνουν βέβαια, απευθυνόμενοι κυρίως σε άτομα χαμηλής νοημοσύνης και υψηλού φανατισμού, φαίνεται στο εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Εδώ αξίζει να ειπωθεί το εξής, το οποίο το επεσήμανε και η Ένωση Ορθόδοξων Δημοσιογράφων (σ.σ. εννοούν τη γνωστή ρωσικών συμφερόντων ιστοσελίδα στην Ουκρανία, που χρηματοδοτείται από Ρώσους και ρωσόφιλους ολιγάρχες). Όπως θα δείτε και στην αναφορά της Μητροπόλεως, οι σχισματικοί δεν εμφανίστηκαν στον Αρχιερατικό Εσπερινό που χοροστάτησε ο Μοζαμβίκης Χρυσόστομος αλλά αμέσως μετά στην Θεία Λειτουργία. Υπάρχει δηλαδή το ενδεχόμενο ο Μοζαμβίκης να μην γνώριζε και να τον παγίδευσαν. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που κακώς κάκιστα έμεινε και συμπροσευχήθηκε με τους σχισματικούς, την επομένη των ονομαστηρίων του πατρ. Βαρθολομαίου δεν παρέστη στην Θεία Λειτουργία να συλλειτουργήσει μαζί τους. Ίσως, αυτήν την φορά, για να αποφύγουν το ίδιο λάθος, οι Φαναριώτες και η Μητρ. Λαγκαδά διοργάνωσαν την Θεία Λειτουργία αμέσως μετά τον Εσπερινό. Αυτό είναι ένα σενάριο.»

Άξια πολλού γέλωτος όλα τα παραπάνω. Αν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται λογικός άνθρωπος ότι κοτζάμ Αρχιερέας «παγιδεύτηκε» σε μια Λειτουργία, λες και δεν μπορούσε να τα βροντήξει και να φύγει μόλις αντιλήφθηκε τον... «σχισματικό» Επίσκοπο της Ουκρανίας! Αλήθεια, σε πόσο μωρούς και αφελείς μπορούν να πιάσουν τόπο τέτοιες εξωφρενικές θεωρίες συνωμοτικού παραλογισμού;



Αλλά εδώ η προπαγάνδα δεν αφορά μόνο στα περί του Επισκόπου Μοζαμβίκης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Αφορά και σε μια συγκεκριμένη ψευδή αναφορά στο Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο. Η οποία έχει κατ’ επανάληψιν γραφτεί σε διάφορες ρωσόφιλες ιστοσελίδες και τείνει να καταστεί πλέον «αστικός μύθος»! Ότι δηλαδή ο Αθηνών Ιερώνυμος αναχώρησε από το Φανάρι μετά τον Εσπερινό των Ονομαστηρίων του Οικουμενικού Πατριάρχου, στις 10 Ιουνίου 2019, για να μη... συλλειτουργήσει την επομένη με τον Κιέβου Επιφάνιο, για την παρουσία του οποίου τάχα δεν γνώριζε, αλλά... αιφνιδιάστηκε βλέποντάς τον μπροστά του (εννοώντας σαφώς ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης «παγίδευσε» με ανήθικο τρόπο τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών). Εδώ δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το ζήτημα της «παγίδευσης», αλλά όσοι γνωρίζουν τον Αρχιεπίσκοπο μπορούν να καταλάβουν ότι το τελευταίο που μπορεί να υποστεί ή να ανεχθεί θα ήταν μια τέτοια ανήθικη σκευωρία σε βάρος του! Επί τόπου θα είχε φύγει από το Φανάρι -και πολύ καλά θα έκανε- και φυσικά δεν θα είχε παραμείνει περιπτυσσόμενος αγαπητικά τον Επιφάνιο και ανταλάσσοντας αδελφικά δώρα μαζί του!






  
Η μεγάλη όμως απάτη της ρωσοκίνητης προπαγάνδας εντοπίζεται στο ζήτημα του περίφημου «συλλείτουργου», το οποία τάχα απέφυγε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών φεύγοντας από το Φανάρι μετά τον Εσπερινό. Για πιο «συλλείτουργο» ομιλούν οι ψευδολόγοι προπαγανδιστές; Μήπως συλλειτούργησε ο Οικουμενικός με τον Επιφάνιο και ο Ιερώνυμος έφυγε για να μην συμμετάσχει; Δεν ξέρουν ότι ο Πατριάρχης πάντοτε, κατά την τάξιν του Φαναρίου, χοροστατεί στην λειτουργία των Ονομαστηρίων του και δεν λειτουργεί ούτε ο ίδιος ούτε φυσικά κανένας άλλος Ιεράρχης; Δεν γνωρίζουν ότι στη λειτουργία αυτή λειτουργεί μόνο ο Μέγας Πρωτοσύγκελλος και ο δευτερεύων των Πατριαρχικών Διακόνων και ουδείς άλλος; Προφανώς, αυτοί το γνωρίζουν και το έχουν δει πάλιν και πολλάκις. Αλλά, όπως είπαμε, απευθύνονται σε χαχόλους, σε οπαδούς, σε φανατικούς με ελάχιστη γνώση και σύνεση. Και αυτό το φρικτό ψέμα έχει περάσει στην προπαγάνδα και επανέρχεται με διάφορες ευκαιρίες, όπως και τώρα. Ότι δηλαδή, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έφυγε μετά τον Εσπερινό για να μη συλλειτουργήσει με τον Επιφάνιο...

Φυσικά, όλα αυτά θα λάβουν τέλος κάποια στιγμή, μόλις οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, ο ένας μετά τον άλλο, συντονισθούν με το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας στο ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, η οποία χορηγήθηκε κανονικά και σύμφωνα με τα αποκλειστικά προνόμια της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Μέχρι τότε, ο κάθε πικραμένος θα βγαίνει και θα λέει ό,τι του καπνίσει...

Ίσως πρέπει να δείξουμε λίγη ανοχή και κατανόηση. Ο καθένας επιλέγει ένα τρόπο να βγάλει το ψωμί του. Το αν αυτός είναι έντιμος ή όχι, το κρίνει και ο Θεός και η συνείδηση του καθενός, «ἧς οὐδὲν ἐν κόσμῳ βιαιότερον», κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης. Τελικά, η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι ο ίδιος ο εαυτός τους...