Γράφει ο
Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης,
Κληρικός
του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ Κρήτης.
Δεν έχουν τελειωμό οι προσβολές και οι
προκλήσεις των Μοσχοβιτών σε βάρος του ευσεβούς ημών Γένους. Σε βάρος του
Ελληνισμού και των Ελλήνων, που ο Θεός κάλεσε ως πρωτότοκους αδελφούς στην Αγία
Του Εκκλησία και, διά των Οικουμενικών Συνόδων και της δισχιλιετούς
Εκκλησιαστικής Τάξεως και Παραδόσεως, όρισε να έχουν τα πρωτεία όχι εξουσίας ή
δυναστείας, αλλά αγάπης και ευθύνης μέσα σε Αυτήν. Έτσι ώστε να διαφυλάττεται
ακαινοτόμητη η Πίστη σε όλη την Οικουμένη, σε όλα τα Έθνη και τους Λαούς, που
εκλήθησαν στην Αλήθεια του Ευαγγελίου μέσω της ιεραποστολικής δράσεως εν
πρώτοις της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως αλλά και των
λοιπών Ελληνορθοδόξων Πρεσβυγενών Θρόνων της Οικουμένης.
Δυστυχώς, οι αδελφοί μας Μοσχοβίτες ποτέ δεν
μπόρεσαν να αποδεχθούν αυτόν τον ρόλο του Γένους μας. Ενώ εισήχθησαν στην Πίστη
και στην Εκκλησία χάρη στον ιεραποστολικό ζήλο της Μεγάλης Εκκλησίας, του
Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, μόλις εκραταιώθησαν ως έθνος και ως κράτος
άρχισαν να επιβουλεύονται τη θέση και την αποστολή της μαρτυρικής Αγίας του
Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Προέταξαν τον εθνοφυλετισμό τους πάνω από την Πίστη
και την Εκκλησία. Ο ίδιος ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος είχε ανερυθρίαστα πει σε
Σύναξη Προκαθημένων, ενώπιον πολλών μαρτύρων, ότι «είμαστε πρώτα Ρώσοι και
έπειτα Χριστιανοί»!
Σήμερα, με αφορμή το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό
Ζήτημα, μια υπόθεση όχι δογμάτων και πίστεως, αλλά ορίων δικαιοδοσίας και
διοικήσεως της Εκκλησίας, οι εν Βορρά αδελφοί μας υψώνουν ασεβείς και
προσβλητικές κραυγές κατά της Μητέρας τους Εκκλησίας και κατά του Γένους μας. Πολλά
έχουν πει και έχουν γράψει κατά τον τελευταίο κυρίως χρόνο, λόγω της χορήγησης
του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην Αγιωτάτη Εκκλησία της Ουκρανίας. Και η αποτυχία
τους να επιβάλουν τις αντικανονικές και ανιστόρητες επιδιώξεις τους στην
Εκκλησία, τους εξωθεί πλέον σε ιταμές ύβρεις, απειλές, εκβιασμούς και πάσης
φύσεως ασχημοσύνες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το τελευταίο
δημοσίευμα στο γνωστό επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της εν Ουκρανία
εκκλησιαστικής παρουσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, το διαβόητο spzh.news της λεγόμενης
«Ενώσεως Ορθοδόξων Δημοσιογράφων», στο οποίο με ανιστόρητους και αθεολόγητους
παραλληλισμούς οι Μοσχοβίτες ισχυρίζονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι εάν οι
Έλληνες αναγνωρίσουν την Εκκλησία της Ουκρανίας θα ξεπέσουν όπως οι Εβραίοι από
τη Χάρη του Θεού!!! Δηλαδή, με προκλητική αλαζονεία θεωρούν ταυτόσημη την άρνηση
του Χριστού (που ήταν η αποτυχία των Εβραίων) με την αναγνώριση μιας Αυτοκεφάλου
Εκκλησίας! Έλεος! Αιδώς! Χάθηκε κάθε μέτρο...
Το κατάπτυστο δημοσίευμα έχει τίτλο «Увещевание грекам» (= Προτροπή προς τους
Έλληνες) και χαρακτηριστικό του πνεύματός του υπότιτλο τον εξής: «Эллины – великая нация, давшая нам огромное
наследие, но не менее великая нация – евреи, не принявшие Христа. Смогут ли греки
возвыситься над национальным ради Божьего?» (= Οι Έλληνες είναι ένα σπουδαίο
έθνος που μας έδωσε μια σπουδαία κληρονομιά, αλλά δεν είναι λιγότερο σπουδαίο
έθνος οι Εβραίοι, που όμως δεν δέχθηκαν τον Χριστό. Μπορούν οι Έλληνες να
υψωθούν πάνω από το εθνικό για χάρη του Θεού;)
Τι να απαντήσει κανείς σε αυτήν την χυδαία
επίθεση κατά της αλήθειας; Μήπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης ή ο Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών ή οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας Προκαθήμενος τόλμησαν ποτέ να ισχυρισθούν
ότι είναι... πρώτα Έλληνες και μετά Χριστιανοί; Και όμως! Αυτοί που έκαμαν τον
εθνοφυλετισμό κύρια πολιτική τους στο χώρο των εκκλησιαστικών πραγμάτων, κυρίως
κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, οι εμπνευστές του θεήλατου «Πανσλαβισμού»,
που τόσα δεινά προξένησε στους λαούς των Βαλκανίων, έχουν το θράσος να εγκαλούν
τους Έλληνες και τον Ελληνισμό για δήθεν «εθνικισμό»... Διότι έτσι επιχειρούν
να κρύψουν την γύμνια τους από εκκλησιολογικά, θεολογικά και ιεροκανονικά
επιχειρήματα, με τα οποία να μπορούν να αντικρούσουν τις θέσεις και αποφάσεις
του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι οποίες εδράζονται στους Ιερούς Κανόνες και
την Ιερά Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Αλλά δεν μπορούμε να μην απαντήσουμε στην
πρόκληση αυτή. Δεν είμαστε αυτόκλητοι ούτε τυχαίοι, αγαπητοί Ρώσοι αδελφοί.
Κατά τον λόγο του Κυρίου μας, «οὐχ ὑµεῖς
µὲ ἐξελέξασθε ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάµην ὑµᾶς» (Ιω. ιε΄, 16). Αν έχετε παράπονα
για τα πρωτεία ευθύνης που ο Θεός απέδωσε στη Μεγάλη Εκκλησία
Κωνσταντινουπόλεως, τότε το πρόβλημά σας είναι θεμελιώδες ζήτημα πίστεως και
υποταγής στο Θέλημα Εκείνου. Τότε, το πρόβλημά σας είναι ο... ίδιος ο Θεός, τον
Οποίο προφανώς θέλετε να προσαρμόσετε στον εγωκεντρισμό σας και στην
ψευδαίσθηση του κοσμικού σας μεγαλείου, αρνούμενοι να υποταχθείτε υπό την
κραταιάν Εκείνου χείρα.
Συνεπώς, με αυτήν την νοσηρή και αντίθεη
λογική, εσείς, αγαπητοί μου Ρώσοι αδελφοί, κινδυνεύετε να υποστείτε την μέγιστη
αποτυχία του περιούσιου λαού της Παλαιάς Διαθήκης, των Εβραίων, οι οποίοι, κατά
τον Απόστολο Παύλο, «ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν
τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ
τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν» (Ρωμ. ι΄, 3). Και επειδή εκείνοι δεν υπετάγησαν
στη δικαιοσύνη και στο Θέλημα του Θεού, αρνήθηκαν τον Χριστόν και εξέπεσαν από
τη Χάρη Του. Αυτό, δυστυχώς, πράττετε σήμερα εσείς. Αρνείστε Κανόνες, Θεσμούς,
Όρους, Παράδοση αιώνων της Εκκλησίας μας, επειδή επιθυμείτε να καταλάβετε
αυτόκλητα θέσεις που ο Θεός και η Εκκλησία δεν σας απένειμαν ποτέ. Διότι αυτές
οι θέσεις δεν δίνονται στον υπερήφανο και αλαζόνα που στηρίζεται στη δύναμη των
χρημάτων, των αρμάτων και των ίππων. Αλλά όπως πάλι λέγει ο Ιερός Ψαλμωδός, «οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς
δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. ιθ΄, 8).
Ταπεινωθείτε λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί της Ρωσικής
Εκκλησίας. Ταπεινωθείτε, υποταχθείτε στο Θέλημα του Θεού. Σεβαστείτε την Αγία
Του Εκκλησία, τους Κανόνες και τις Παραδόσεις Της.
Εάν πάλι δεν θέλετε να το πράξετε, αλλά
εμμένετε στην αντίθεη άποψη ότι «είμαστε πρώτα Ρώσοι και μετά Χριστιανοί», τότε
δικαίωμά σας είναι να ακολουθήσετε όποιον δρόμο επιθυμείτε. Μόνο που αυτός θα είναι
ο δρόμος της απώλειας και της αποτυχίας, όπως εκείνον που δυστυχώς βάδισαν και
οι Εβραίοι, αρνούμενοι τον Χριστόν. Αυτός, και όχι φυσικά η σταυροαναστάσιμη
οδός της θυσίας και του χρέους που εδώ και αιώνες βαδίζει η Αγία του Χριστού
Μεγάλη Εκκλησία θεραπεύοντας και αγκαλιάζοντας εν Κυρίω πάντα τα έθνη της υπ’
ουρανόν.
