Ήγγικεν η ώρα. Στον 21ο
αιώνα, σε μια εποχή που έχουν ήδη γκρεμιστεί τα τείχη του αίσχους που ύψωσαν οι
εθνικισμοί και οι ιδεοληψίες του 19ου και του 20ού αιώνα, είναι αδιανόητο να
υφίστανται στην Ορθοδοξία μας «σχίσματα» όχι για λόγους Πίστεως, αλλά ως
απόρροια πολιτικών και γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων και επεκτατικών διαθέσεων
κάποιων κρατών σε βάρος των γειτόνων τους.
Αρκετά ανεχθήκαμε να
λοιδορούνται και να συκοφαντούνται ως «σχισματικοί» Ορθόδοξοι Αδελφοί μας,
επειδή το μόνο που ζητούν είναι να έχουν μια Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και
όχι ένα «δούρειο ίππο» του ενός ή του άλλου ισχυρότερου κράτους με στόχο την
εθνοτική τους αφομοίωση και την υποταγή τους σε αυτά. Αυτό συνέβη επί
παραδείγματι στην Ουκρανία. Το εκεί εκκλησιαστικό πρόβλημα και το εξ αυτού
πολυχρόνιο σχίσμα δεν είχε καμία σχέση με ζητήματα πίστεως. Υπήρξε νοσηρός
καρπός της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Μόσχας, η οποία ουδέποτε αποδέχθηκε
ότι ο Ουκρανικός Λαός έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, στην ανεξαρτησία, στην
εθνική κυριαρχία. Και εκεί, το Πατριαρχείο Μόσχας, ως πειθήνιο όργανο και
βραχίονας της κοσμικής εξουσίας, λειτούργησε ως εναλλακτικός στρατός κατοχής
και υπονόμευσης σε βάρος του Ουκρανικού Λαού και της ελευθερίας του.
Παρόμοιες καταστάσεις,
δυστυχώς, παρατηρούνται και σε άλλες περιοχές και κράτη όπου κυριαρχεί η
Ορθόδοξη Πίστη. Η Ρωσία, κυρίως μέσω του «Πανσλαβισμού» από τον 19ο
αιώνα, έχει προσδέσει στο άρμα της ανορθόδοξης εκκλησιολογίας και του αντίθεου
παποκαισαρισμού της και άλλα κράτη που με παρόμοιο τρόπο επιβουλεύονται την
ανεξαρτησία των γειτόνων τους, με έναν από τους κύριους μοχλούς άσκησης
επιρροής και προπαγάνδας την εκκλησιαστική τους υποταγή...
Όλα αυτά έχουν
κακοφορμίσει την Ορθοδοξία μας κατά τους δύο αιώνες που πέρασαν. Δεν είναι η
Ορθοδοξία όλα αυτά! Η Ορθοδοξία εκφράζεται ακραιφνώς από το Πάνσεπτο Οικουμενικό
Πατριαρχείο, τον υπερασπιστή των αδικουμένων, τον προστάτη των κατατρεγμένων
λαών, τον αυθεντικό ερμηνευτή της συλλογικής Ορθοδόξου εμπειρίας και ζωής δύο
χιλιάδων ετών, με μοναδικό κριτήριο τη σωτηρία των ανθρώπων, ανεξάρτητα από
φυλή, γλώσσα, χρώμα, εθνική ταυτότητα ή οποιαδήποτε άλλη κοσμική και εφήμερη
διάκριση.
Μόνο το Οικουμενικό
Πατριαρχείο λιτανεύει αυτό το πανανθρώπινο μήνυμα της αδιάκριτης εν Χριστώ ενότητας,
όπως την θέλησε και την προσέταξε ο Ίδιος ο Κύριος με την εντολή «πορευθέντες
μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Και αυτή η ενότητα έχει μοναδικό της αντίπαλο τους νοσηρούς
και αντίθεους εθνικισμούς, οι οποίοι διεκδικούν καθεστώς «νομιμοποίησης» και «κανονικότητας»
με πρώτη δύναμη παραφθοράς του ευαγγελικού μηνύματος την Εκκλησία της Μόσχας, όπως
υποδηλώνει αυτός ο ίδιος ο επίσημος τίτλος της ως «Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Έναν τίτλο που μιμήθηκαν όλοι όσοι υπέκυψαν στις σειρήνες του «Πανσλαβισμού»
και του Εθνοφυλετισμού, αφού το κακό έχει την τάση να διαδίδεται με μεγαλύτερη
ευκολία και να εξοβελίζει το αληθές, το ορθό και το δίκαιο, για τα οποία
απαιτείται η ταπείνωση και η αυταπάρνηση, αρετές αντίθετες προς τις ψευδαισθήσεις
αυτοκρατορικού μεγαλείου των Βορείων.
Για όλα τα παραπάνω, η
Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία είναι και θα είναι άχρι συντελείας του αιώνος -
με το Θέλημα του Θεού το ακατάλυτο και απρόσβλητο από μικρότητες και δολιότητες
των ισχυρών της ημέρας- η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Και ο κάθε πειρασμός, η κάθε αμφισβήτηση που εγείρεται κατά καιρούς από τους κοσμοκράτορες
του σκότους του αιώνος τούτου, με την Χάριτι και Δυνάμει Θεού υπέρβαση και την
κατανίκησή τους, απλά θα επιβεβαιώνουν αυτήν την Αλήθεια πάντοτε και μέχρι το
τέλος της Ιστορίας. Αμήν.
