Για να μη χάνουμε ποτέ τη μέση και βασιλική οδό της Εκκλησίας, καλό είναι να διευκρινίσουμε κάτι, επειδή πολλά γράφονται και λέγονται αυτές τις ημέρες σχετικά με την περίπτωση του αδελφού που δυστυχώς λιποψύχησε στον σταυροαναστάσιμο Γολγοθά της άρσης του προσωπικού του σταυρού...
Και αυτή η
μέση και βασιλική οδός, όπως πρώτος ο Ίδιος ο Κύριος την καθόρισε, είναι μία:
ούτε κατακρίνουμε και καταδικάζουμε τον αμαρτήσαντα αδελφό (μάλλον δε
προσευχόμαστε για αυτόν πολύ περισσότερο και με πολύ πόνο ψυχής), αλλά ούτε και
δικαιώνουμε, σε καμία περίπτωση και με καμία πρόφαση, τις εφάμαρτες επιλογές
και πράξεις του. Και το ένα και το άλλο είναι η οδός της απωλείας, τόσο για
εμάς όσο και για εκείνον.
Το πρώτο
είναι η ανθρωποφαγία, η κατάκριση, που μας αποστερεί από τη Χάρη του Θεού. Και
το δεύτερο είναι Θεοκτονία, είναι αυτό ακριβώς που συμπυκνώνει η εωσφορική και
επηρμένη θεωρία περί του "Θανάτου του Θεού", στην οποία στηρίζονται
όλες οι τραγωδίες του αθεϊστικού υλισμού, οι τραγωδίες της ανθρωπότητας.
Στώμεν
καλώς, λοιπόν, και αταλάντευτα στην Οδό, την Αλήθεια και τη Ζωή.
