Η Κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση της για τη Θεία Κοινωνία και να παύσουν οι σχετικές άστοχες ενέργειες κάποιων στελεχών της

 

Προσωπικά δεν επιθυμώ να ταυτισθώ με κανένα κομματικό χώρο. Ως πολίτης άλλωστε, ασκώντας το εκλογικό μου δικαίωμα, δεν φοράω παρωπίδες και δεν δίνω «λευκή επιταγή» σε κανένα κόμμα, εύχομαι και προσεύχομαι δε για την επιτυχία της οποιασδήποτε Κυβέρνησης για το καλό της Πατρίδος μου και των ανθρώπων της. Επιθυμία μου επίσης δεν είναι να «πολιτικολογώ», δηλαδή να ομιλώ είτε υπέρ είτε κατά οποιουδήποτε κόμματος. Οι αναφορές μου σε κόμματα και πολιτικούς οφειλετικώς αφορούν σε περιπτώσεις που οι ίδιοι εμπλέκονται ή διαπλέκονται με ζητήματα της Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας, και δεδομένου ότι ακόμη το Σύνταγμα της Ελλάδος ρητώς προβλέπει ότι «Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού» (άρθρο 3).

 

Στα πλαίσια αυτά, θεωρώ ότι η υπόθεση με τη συμμετοχή του Αναπληρωτή Υπουργού κ. Γιώργου Κουμουτσάκου στη Θεία Κοινωνία χρειάζεται περαιτέρω διαλεύκανση. Και εν προκειμένω, είμαι έτοιμος, επί τη βάσει των ξεκάθαρων αποφάσεων τόσο του Οικουμενικού Πατριαρχείου όσο και της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ζήτημα αυτό, να ασκήσω κριτική σε οποιονδήποτε πολιτικό χώρο ή στέλεχός του που θα υπερβεί τις «κόκκινες γραμμές» της Θεολογίας και της Εκκλησιολογίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. 

Και είναι «κόκκινη γραμμή» για την Εκκλησία μας το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας, όπως σαφώς αποτυπώθηκε στην Απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου:

 

«α) Το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας είναι αδιαπραγμάτευτον, διότι πιστεύομεν ότι δι’ αυτού μεταδίδεται εις τους πιστούς αυτό τούτο το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» και είναι αδύνατον δια του Μυστηρίου τούτου των Μυστηρίων να μεταδοθή εις τους μεταλαμβάνοντας οποιαδήποτε νόσος. Δι' αυτό και η Εκκλησία παραμένει σταθερά και αμετακίνητος εις την διδασκαλίαν αυτής ως προς την ουσίαν του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

 

β) Ως προς τον τρόπον μεταδόσεως των αχράντων Μυστηρίων εις τους πιστούς, η Εκκλησία, σεβομένη την Ιεράν Παράδοσιν, την συνυφασμένην αρρήκτως με την καθ' ημέραν εκκλησιαστικήν πρακτικήν και κενωτικήν εμπειρίαν, διακρατεί τα από αιώνων και μέχρι σήμερον ισχύοντα, ως φύλαξ και φρουρός ανύστακτος των παραδοθέντων υπό των Αγίων Πατέρων, και ουδεμίαν ανάγκην ευρίσκει δι' αλλαγήν του τρόπου τούτου και μάλιστα υπό την πίεσιν εξωγενών παραγόντων.»

 

Είναι αλήθεια ότι ο κ. Κουμουτσάκος κακώς επικρίθηκε, αφού ουσιαστικά δεν παραβίασε κανένα από τα θεσπισθέντα και ισχύοντα στους Ιερούς Ναούς μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Φορούσε την προστατευτική μάσκα καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του εντός του Ναού. Έβγαλε τη μάσκα, αυτονοήτως και όπως κάνουν όλοι οι πιστοί, μόνον όταν προσήλθε για να κοινωνήσει. Το ερώτημα λοιπόν που αναφύεται είναι; Γιατί δέχθηκε αυτήν την κριτική; Όχι μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά και από στελέχη της Κυβέρνησης και του κόμματός του ακόμη; Και, ακόμη περισσότερο, γιατί ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί δημόσια με μια ανακοίνωση όπου... ομολογεί ότι έκανε κάποιο λάθος; Δεν είναι καθαρές θέσεις αυτές και δικαίως εγείρουν ερωτήματα στους πολίτες, οι οποίοι απαιτούν ειλικρίνεια και ευθύτητα. 

Βρήκα λοιπόν αρκετά εύστοχη και εύλογη την παρατήρηση σε ένα άρθρο στο φιλοκυβερνητικό Liberal.gr, την οποία και παραθέτω:

 

«Ο κύριος Κουμουτσάκος προχθές κοινώνησε. Έγινε θόρυβος γι' αυτήν την ενέργεια του και υπέστη αυστηρή κριτική και από κυβερνητικά στελέχη. Προφανώς η κριτική αφορούσε το γεγονός της Θείας Μεταλήψεως. Αν η κυβέρνηση κρίνει πως η Θεία Μετάληψη αποτελεί κίνδυνο για την δημόσια υγεία οφείλει να την απαγορεύσει, αναλαμβάνοντας και το πολιτικό κόστος. Αν πάλι πιστεύει πως δεν υφίσταται παρόμοιος κίνδυνος, κακώς επιπλήχθηκε ο κ. Κουμουτσάκος, καθώς δεν έκανε κάτι το αξιόμεμπτο. Στις κρίσιμες καταστάσεις οι κυβερνήσεις οφείλουν να έχουν κρυστάλλινο λόγο και να καθοδηγούν τους πολίτες». (Πηγή) (Εξίσου εύστοχο και το σχετικό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στον ίδιο ιστότοπο με τίτλο «Γιατί πνίγονται σε μία κουταλιά νερό;»)

 

Ήδη, στο προηγούμενο σχετικό κείμενό μου, μίλησα για προσπάθεια κάποιων να περάσουν απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας κάτω από το χαλί... Όμως αυτό δεν είναι έντιμο. Αν η Κυβέρνηση έχει την πεποίθηση ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι «ασφαλής» υγειονομικά, ας αναλάβει το πολιτικό κόστος και ας πράξει αυτό που νομίζει. Και τότε η Εκκλησία θα τοποθετηθεί και πάλι θεσμικά, συνοδικά, όπως πάντα. Για την ώρα, και για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, δεν υφίσταται καμία νομική πρόβλεψη για τον τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας. Άρα, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ, πολύ κακό για το τίποτα... Ή μάλλον, μια ευκαιρία για να δείξουν οι ακραίοι εκφραστές της μηδενιστικής Αριστεράς (όπως η γνωστή εφημερίδα Documento), για μία ακόμη φορά, το μένος τους κατά της Εκκλησίας...