Σήμερα στο κτίριο του αμερικανικού Κογκρέσου ακούστηκε η “Μελωδία” του ιδιοφυούς Ουκρανού συνθέτη Μιροσλάβ Σκόρικ. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι ενώπιον των μελών του Κογκρέσου.
Δυστυχώς το άκουσμα αυτού του εξαιρετικού έργου δεν έγινε για λόγους
αισθητικής χαράς αλλά για να δείξει το πως ήταν η ζωή στην Ουκρανία και πως
μέσα σε 21 μέρες μετατράπηκε σε εφιάλτη για τον κάθε Ουκρανό, ο οποίος βρέθηκε
στο στόχαστρο της δολοφονικής μηχανής θανάτου του Πούτιν.
Η κάθε σκηνή και η κάθε νότα που έπαιξε έδειξε στα μέλη του Κογκρέσου
το κολοσσιαίο τίμημα της καθυστέρησης τους. Περισσότεροι από εκατό θάνατοι
παιδιών, χιλιάδες δολοφονημένοι πολίτες, πολλά ανάπηρα θύματα βάρβαρων
βομβαρδισμών, επιθέσεων με ρουκέτες από τους κτηνανθρώπους των ρωσικών ενόπλων
δυνάμεων.
Ωστόσο, ο κόσμος μπορεί να σταματήσει αυτή την τρέλα. Μια φαινομενικά
λογική απόφαση να κλείσουν οι ουρανοί πάνω από την Ουκρανία από τις δυνάμεις
του πολιτισμένου κόσμου δείχνει προς το παρόν αρκετά δύσκολο να ληφθεί. Ωστόσο,
αυτή η απόφαση μπορεί να δώσει την ευκαιρία να ζήσουν πολλά παιδιά που είχαν
την τύχη να επιζήσουν από τους βομβαρδισμούς των κατακτητών του Πούτιν… Μέχρι
στιγμής ήταν αρκετά τυχεροί για να επιβιώσουν…
Ο κλειστός εναέριος χώρος είναι επί του παρόντος το μόνο μέσο που θα
επιτρέψει στις γυναίκες να γεννήσουν με ασφάλεια και ολόκληρες οικογένειες να
φτάσουν σε ένα ασφαλές καταφύγιο όπου δεν υπάρχει η παραμικρή απειλή να
χτυπηθούν από ρωσικό πύραυλο ή αεροπορική επιδρομή.
Είναι αυτός ο λόγος αρκετά σημαντικός; Οι κυβερνώντες των δημοκρατικών
χωρών θεωρούν ότι η ασφάλεια των παιδιών και των μελλοντικών γενεών είναι
επαρκής λόγος για να κλείσουν οι ουρανοί από τη βάρβαρη θηριώδη ορδή του
Πούτιν;
Αυτή η ερώτηση παραμένει ανοιχτή προς το παρόν. Ελπίζουμε να μην είναι
ανοιχτή για πολύ καιρό ακόμα. Και μια από αυτές τις μέρες, τα παιδιά και οι
γυναίκες της Ουκρανίας να μπορέσουν να κοιμούνται, να ξυπνούν και απλώς να ζουν
κάτω από έναν ήσυχο ουρανό, που θα τους δώσει έναν κόσμο που δεν θα αποκαλείται
μάταια ως πολιτισμένος.
