Με πολλή χαρά είδα τους Αδελφούς Ουκρανούς Ορθοδόξους να εορτάζουν, στις 22 Μαΐου 2022, σύμφωνα με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, τη μνήμη της ανακομιδής και μετακομιδής των ιερών λειψάνων του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του Θαυματουργού, στη Μπογιάρκα, μια πόλη του Νομού Κιέβου, 20 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της Ουκρανίας.
Εκεί, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της
Ουκρανίας, διακονεί ένας υπέροχος κληρικός και άνθρωπος, ο ελληνομαθής
Πρωθιερέας π. Βασίλειος Lilo. Όσοι από εμάς τους Έλληνες έχουμε επισκεφθεί την
Ουκρανία τα τελευταία χρόνια, μετά την χορήγηση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην
Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, γνωρίζουμε πολύ καλά τον π. Βασίλειο, αφού, με
την Ευχή και Εντολή του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας
κ.κ. Επιφανίου, ο π. Βασίλειος συχνά συνοδεύει τους Έλληνες επισκέπτες, ως
άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας.
Ο π. Βασίλειος, πατέρας δύο παιδιών, έχει πλούσια ποιμαντική και φιλανθρωπική δράση, η οποία κορυφώθηκε
κατά τους τελευταίους τρεις μήνες της εγκληματικής ρωσικής εισβολής. Μάλιστα,
στην αρχή του πολέμου, όταν το Κίεβο και τα περίχωρά του ήταν στόχος των
πουτινοναζιστικών στρατευμάτων και οι βόμβες έπεφταν σαν βροχή σε όλο σχεδόν το
Νομό του Κιέβου, ο π. Βασίλειος ούτε μία στιγμή δεν εγκατέλειψε την ενορία του
και το ποίμνιό του, παρά και τις δικές μου εκκλήσεις να διασωθεί. Οι βόμβες
έπεφταν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τη Μπογιάρκα και ο π. Βασίλειος, στο
καταφύγιο μαζί με την οικογένειά του, συχνά συνόδευε τις προσευχές του με τον
εφιαλτικό τους ήχο... Όμως, ποτέ δεν δείλιασε, ποτέ δεν διανοήθηκε καν να
αφήσει το καντήλι του Αγίου του σβηστό, το Ναό του αλειτούργητο και αποίμαντους τους ανθρώπους που
περίμεναν από αυτόν παρηγορία, ενίσχυση και αρωγή σε αυτές τις κρίσιμες και επικίνδυνες
ώρες.
Και ο Άγιος Νικόλαος έκανε το θαύμα του. Οι Ρώσοι εισβολείς
ντροπιασμένοι αποχώρησαν από το Κίεβο, αφήνοντας δυστυχώς πίσω τους τα γνωστά
αποτρόπαια εγκλήματα και τις θηριωδίες στα προάστειά του, όπως η μαρτυρική
Μπούτσα, το Ιρπίν, η Μποροντιάνκα, κλπ. Αλλά έφυγαν. Δεν μπόρεσαν -και δεν θα
μπορέσουν ποτέ- να καταλάβουν την Μητέρα των Πόλεως των Ρως, το ιστορικό και
ηρωικό Κίεβο, αφού οι Ήρωες της Ουκρανίας με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα
υπεραμύνθηκαν της Ιεράς Πόλεως του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Αγίου Πρίγκιπος
Βολοντίμιρ και τόσων άλλων μεγάλων Αγίων των Ρως, των οποίων την κληρονομιά εδώ
και αιώνες πασχίζουν να κλέψουν και να καπηλευθούν οι βάρβαροι της Μοσχοβίας.
Χάρηκα λοιπόν που είδα τους Ουκρανούς Αδελφούς της Μπογιάρκα, με τον
καλό τους Εφημέριο και Πατέρα, τον π. Βασίλειο, να πανηγυρίζουν τον Άγιό τους,
εκφράζοντάς του την ευγνωμοσύνη τους που τους προστάτεψε από τα Ορκ της
Μοσχοβίας. Και μάλιστα με κάθε επισημότητα, αφού της Ιεράς Πανηγύρεως προεξήρχε
ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Βίσχοροντ κ. Αγαπητός, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του
Αγίου Μιχαήλ με τους Χρυσούς Τρούλους στο Κίεβο.
Χρόνια πολλά, αδελφοί μου Ουκρανοί!
Με τις πρεσβείες του Αγίου Νικολάου, ο Θεός να χαρίσει στην αγαπημένη
μας Ουκρανία τη Νίκη, την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία και την Ευημερία. Αμήν!
