Σε γνωστές ελληνόφωνες ιστοσελίδες απροκάλυπτης ρωσικής προπαγάνδας αναγνώσαμε αυτές τις ημέρες... δακρύβρεχτες αναφορές επισκόπων της εν Ουκρανία Μοσχοβίτικης Εκκλησιαστικής Σέκτας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι τάχα οι ίδιοι ανοικοδόμησαν τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου μετά την πτώση του αθεϊστικού Σοβιετικού Καθεστώτος.
Έτσι, διαβάσαμε ότι ο επικεφαλής της Μοσχοβίτικης Σέκτας, μητροπολίτης Ονούφριος, δήλωσε: "Δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά να θυμάστε ότι τη Λαύρα την έκτισε η Εκκλησία μας! Κατά τη διάρκεια του αθεϊσμού, ερήμωσε και το 1988 παραλάβαμε ένα σωρό ερείπια σε αυτόν εδώ τον ιερό τόπο. Η Εκκλησία μας ανοικοδόμησε αυτήν εδώ την Ιερά Μονή, γι αυτό θεωρούμε ότι είναι άδικο να μας αφαιρεθεί η άδεια να υπηρετήσουμε σε αυτόν τον ιερό τόπο".
Επίσης, ένας άλλος πράκτορας του Κρεμλίνου με τα ράσα, ο αποκαλούμενος "αρχιεπίσκοπος Ρίβνε" Ποιμήν, φέρεται να δήλωσε: "Θέλω να ρωτήσω τους αξιωματούχους του κράτους (σ.σ. του Ουκρανικού κράτους) που έχουν φτάσει σε τέτοια κατάσταση: που ήσασταν όταν οι μοναχοί πετραδάκι πετραδάκι αναστήλωναν την Λαύρα μετά την εποχή του σοβιετικού αθεϊστικού καθεστώτος;"
Είναι φυσικό εμείς εδώ στην Ελλάδα να μην γνωρίζουμε την ιστορία της Ουκρανίας, ούτε καν την πρόσφατη, δηλαδή μετά την ανεξαρτητοποίησή της από τη Σοβιετική Ένωση. Οπότε, τέτοιες αναφορές, δεδομένων των εκκλησιαστικών συνθηκών στην Ελλάδα, γίνονται εύκολα πιστευτές, ιδιαίτερα μάλιστα από τους συνήθεις ψεκασμένους πουτινιστές και ρωσόδουλους. Αλλά ίσως και καλοπροαίρετοι αναγνώστες να παρασύρονται και να σκέφτονται ότι το κακό Ουκρανικό Κράτος τάχα "διώκει" τους χριστιανούς και "δημεύει" την εκκλησιαστική περιουσία. Επειδή εδώ στην Ελλάδα, στο παρελθόν, είχαμε τέτοιες επιθέσεις κατά της Εκκλησίας και της περιουσίας της, τέτοια δημοσιεύματα είναι προφανώς κακόβουλα και απευθύνονται στο θυμικό ανθρώπων που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα και, ακόμη χειρότερα, δεν ενδιαφέρονται να ψάξουν και να ενημερωθούν προτού κρίνουν.
Ιδού λοιπόν ποια είναι η πραγματικότητα για την περιώνυμη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Όντως, μετά την πτώση του σοβιετικού αθεϊστικού καθεστώτος και την παύση των διωγμών κατά της Εκκλησίας η Λαύρα αποκαταστάθηκε σταδιακά και ανοικοδομήθηκε και απέκτησε το "αρχαίον κάλλος" της. Όμως αυτό δεν έγινε με τα... "πετραδάκια" του κάθε Ονούφριου ή του κάθε Ποιμένος, αλλά με εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό του Ουκρανικού Κράτους, αφού η Λαύρα, όπως και όλα τα ιστορικά εκκλησιαστικά καθιδρύματα της Ουκρανίας, ανήκουν στο Ουκρανικό Κράτος, και όχι στην Εκκλησία, και παραχωρούνται με συμφωνίες για ορισμένο χρόνο προς χρήσιν.
Τα χρήματα λοιπόν συνόλου του Ουκρανικού Λαού έχτισαν τη Λαύρα. Όχι μόνο των κληρικών ή πιστών που ανήκουν στην Μοσχοβίτικη Σέκτα. Και επίσης τα χρήματα κάποιων απατεώνων "ολιγαρχών", οι οποίοι έκλεβαν το Ουκρανικό δημόσιο και τον Ουκρανικό Λαό αποκομίζοντας κέρδη.
Συνεπώς, η Λαύρα ανήκει εξολοκλήρου και αποκλειστικά στο Ουκρανικό Έθνος, αυθεντικός και νόμιμος εκπρόσωπος του οποίου είναι η δημοκρατικά εκλεγμένη Ουκρανική Ηγεσία και όχι η μία ή η άλλη εκκλησιαστική παράταξη, πολλώ δε μάλλον η Μοσχοβίτικη Σέκτα του Ονουφρίου και των συν αυτώ πρακτόρων με τα ράσα.
Αυτά για την ώρα. Όσο για την ουσία του πράγματος, δεν υπάρχει κανένας διωγμός της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία. Υπάρχει διωγμός, και δικαίως, όσων χρησιμοποιούν ως ένδυμα προβάτου το ιερατικό σχήμα για να λειτουργούν ως προδότες και δωσίλογοι στους εγκληματίες Μοσχοβίτες εισβολείς. Δεν διώκεται λοιπόν η πίστη κανενός. Διώκεται, και δικαίως, η προδοσία οποιουδήποτε, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή ποια γλώσσα μιλάει ή τι χρώμα έχει. Και αυτό είναι και δικαίωμα και καθήκον μιας χώρας που δέχεται εισβολή και βρίσκεται σε πόλεμο.
