Εδώ που φτάσαμε πλέον, θα μιλάμε ωμά και σκληρά, έτσι που καταλαβαίνουν όλοι, και ίσως αφυπνισθούν κάποιες συνειδήσεις.
Δεκαετίες ολόκληρες έχτιζε η Μόσχα σχέσεις εξάρτησης με διάφορες τοπικές Εκκλησίες και Προκαθημένους... Σχέσεις όχι εκκλησιολογικής ενότητας και χριστιανικής αγάπης, αλλά...
εξαγοράς συνειδήσεων και επιβολής του ανίερου πόθου της "Τρίτης Ρώμης"...
Όλα αυτά, ως έργα του διαβόλου, ως έργα του σκότους, ως χάρτινοι πύργοι, ως άχυρα εωσφορικής αλαζονείας και ματαιοδοξίας, κατέπεσαν και κατακάηκαν, με τη βουλή του Παντοκράτορος Θεού, διά των ευλογημένων και ιεροκανονικά άψογων Αποφάσεων του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, του Πρώτου, του έχοντος την "μέριμναν πασών των Εκκλησιών", όπως προστάζουν οι Ιεροί Κανόνες και η αιώνια και ακατάβλητη Ιερά Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Οι Ρώσοι, αμετανόητοι προς το παρόν, επιμένουν να ασεβούν προς τους Κανόνες της Εκκλησίας. Γιατί περισσότερο και από το Θεό πιστεύουν στα... ρούβλια, στα θέλγητρα και στα φόβητρα της κοσμικής ισχύος τους... Και αναμένουν προφανώς να εξαργυρώσουν τα ρούβλια και τις διευκολύνσεις, προσκαλώντας και εκβιάζοντας τις τοπικές Εκκλησίες να πάρουν θέση κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ό,τι έχει ακουστεί μέχρι σήμερα, είτε ως ψέλλισμα, είτε ως ευθεία αμφισβήτηση των Αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν έχει καμία απολύτως εκκλησιολογική και δογματική βάση, στερείται κάθε ιεροκανονικής εγκυρότητος και επιχειρημάτων. Όλα αυτά έχουν απαντηθεί και καταρριφθεί με αμάχητες ιστορικές και εκκλησιολογικές αναφορές από κορυφαίους Καθηγητές, γνώστες των πραγμάτων όσο κανείς άλλος, όπως ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος και ο Ομότιμος Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς.
Δεν έχει λοιπόν νόημα να απαντά κανείς κάθε φορά σε όποια ανοησία εκτοξεύεται από οποιονδήποτε. Είτε είναι Επίσκοπος κάποιας τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είτε λαϊκός, είτε ακόμη και τοπική Σύνοδος... Κανένας από αυτούς δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε την ιεροκανονική νομιμοποίηση να αμφισβητεί τις Οικουμενικές Συνόδους, στις οποίες εδράζονται τα απαράγραπτα δίκαια και προνόμια της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου.
Το πόσο ανήθικο είναι δε, να διαμαρτύρονται και να φωνασκούν εκπρόσωποι τοπικών Εκκλησιών που έλαβαν και οι ίδιες το προνόμιο της Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επειδή σήμερα το ίδιο γίνεται με την Ουκρανία, ένα Κυρίαρχο και Ανεξάρτητο Κράτος σαράντα και πλέον εκατομμυρίων πιστών, αυτό ας το κρίνει ο κάθε νουνεχής και συνετός άνθρωπος.
Και το πόσο άθλιο και θεομίσητο είναι να καταφέρονται κατά της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, η οποία παραχωρήθηκε όπως ακριβώς ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες, κατόπιν καθολικού αιτήματος Κλήρου, Αρχών και Λαού της ανεξάρτητης αυτής χώρας, τοπικές Εκκλησίες που εκβίασαν ή επέβαλαν με σχίσματα και άλλες αντικανονικές πρακτικές τη δική τους χειραφέτηση, αυτό επίσης ας το κρίνει ο κάθε άνθρωπος που αγαπά την Εκκλησία και δεν φοβάται κανένα και τίποτε άλλο πέραν του Δικαιοκρίτου Θεού.
Στο τέλος, οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες και οι ανά την Οικουμένη Επίσκοποι θα πρέπει να τοποθετηθούν με φόβο Θεού, με προσήλωση στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας και χωρίς να ζαλίζονται από τον ήχο του ρωσικού χρήματος ή ακόμη και από τις όποιες απειλές των θρασύδειλων Μοσχοβιτών.
Γιατί ο Θεός δεν εμπαίζεται και τον Πανίερο Θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα τον στηρίξει πάση θυσία. Αυτό ας έχουν στο νου και στην καρδιά τους οι όπου γης Ορθόδοξοι. Τα ψέματα τελείωσαν. Προκαθήμενοι, Τοπικές Εκκλησίες, Επίσκοποι, Κληρικοί και Λαϊκοί καλούνται να μας πουν ένα και μόνο πράγμα: Εάν πιστεύουν στο Θεό ή στο χρυσό... Ή, όπως το λένε και οι Αμερικάνοι, Do they trust in God or in gold?...
