Η Εκκλησία της Κύπρου, κατά την προχθεσινή της συνεδρίαση (18/02/19), και μετά από έντονες συζητήσεις και διαφωνίες, κατέληξε με οριακή πλειοψηφία σε μια απόφαση που, ενώ αποτελεί ηχηρή αποδοκιμασία της εν γένει πολιτικής της Ρωσικής Εκκλησίας, στάθηκε όμως άτολμη να εξαγγείλει αυτό που πιστεύουν και αποδέχονται οι σοβαρότεροι και πλέον θεοφοβούμενοι -και όχι ρουβλιοεπιδοτούμενοι- Ιεράρχες της Μεγαλονήσου: την...
ξεκάθαρη αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας και την άμεση εγγραφή του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου στα Δίπτυχα της Αποστολικής Εκκλησίας Κύπρου. Ναι, και ας το πληροφορηθούν όσοι βιάστηκαν να πανηγυρίσουν με φανατισμό και επιπολαιότητα ποδοσφαιρικών χούλιγκαν, οι σοβαροί Ιεράρχες της Κύπρου, όχι οι «φαντεζί» καραγκιόζηδες που σκανδαλίζουν την Οικουμένη με τον νεοπλουτισμό και τα καμώματά τους, θέτουν πάνω από όλα την Εκκλησία, την Αλήθεια, τους Ιερούς Κανόνες. Και αυτοί αναγνωρίζουν την απόλυτη κανονικότητα των Αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Εκκλησία της Ουκρανίας. Και δεν έχουν καμία απολύτως «επιφύλαξη» για την εγκυρότητα των χειροτονιών που είχαν τελεσθεί από τους πρώην σχισματικούς και καθαιρεμένους, αφού, εκτός των πολλών άλλων ιστορικών προηγουμένων και εγκύρων νομοκανονικών απόψεων μεγάλων Θεολόγων Καθηγητών, ζητήθηκε και επί τούτου από την Εκκλησία της Κύπρου η γνωμοδότηση του εγκρίτου Καθηγητού Κανονικού Δικαίου του ΑΠΘ ελλογιμ. κ. Θεοδώρου Γιάγκου (ευχής έργον θα ήταν η δημοσίευσή της), η οποία δίδει τεκμηριωμένες απαντήσεις σε όλους τους ενδεχόμενους προβληματισμούς γύρω από την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας και τα σχετικά με αυτήν νομοκανονικά ζητήματα.
Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές, και άλλωστε το σημειώσαμε από την πρώτη στιγμή κατά το σχολιασμό του Ανακοινωθέντος, είναι ότι, ακόμη και έτσι, με αυτήν τη συμβιβαστική και άτολμη τοποθέτηση, η Εκκλησία της Κύπρου ξεκαθάρισε ότι de facto αναγνωρίζει την ύπαρξη της νέας Εκκλησίας στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας μάλιστα τον όρο «νέα Ηγεσία», δηλαδή με εκκλησιολογικά ορθή αναφορά στο πρόσωπο του Πρώτου της Εκκλησίας αυτής, του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου. Η Εκκλησία της Κύπρου επίσης de facto αναγνωρίζει ότι η νέα αυτή Εκκλησία έχει την απόλυτη και καθολική δικαιοδοσία επί των Ορθοδόξων που βρίσκονται στην Ουκρανική Επικράτεια και αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με την έκκληση-προτροπή -και όχι απαίτηση- να αναγνωριστεί κατά παραχώρησιν μια «σχετική δικαιοδοσία» της Ρωσικής Εκκλησίας επί όσων πιστών της Ουκρανίας ελευθέρως το επιθυμούν, αποκλειστικά και μόνο για λόγους ιστορικούς και συναισθηματικούς, δηλαδή λόγω της ευαισθησίας «τοῦ Ρωσσικοῦ λαοῦ, ὡς πρὸς τὸν χῶρο στὸν ὁποῖο ἐβαπτίσθησαν οἱ πρόγονοί του».
Όλα τα παραπάνω αβίαστα προκύπτουν από την πρώτη ανάγνωση του Ανακοινωθέντος της Εκκλησίας Κύπρου. Ακόμη και οι «επιφυλάξεις» που διατυπώθηκαν, λόγω της σχετικής επιμονής των ρουβλιόφιλων Ιεραρχών, για ζητήματα κανονικότητας χειροτονιών, είναι γενικές και αόριστες, ζητώντας απλά μια περαιτέρω επιβεβαίωση αυτών που ήδη γνωρίζουν και κανονικά δεν θα έπρεπε καν να ερωτούν: «Ἡ δισχιλιετὴς πείρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλὰ καὶ τῆς καθόλου Ὀρθοδόξης Ἐκκλησίας, μᾶς δημιουργεῖ ἀμφιβολίες ὡς πρὸς τὴ δυνατότητα ἐπικύρωσης ἐκ τῶν ὑστέρων, χειροτονιῶν ποὺ ἔγιναν ἀπὸ καθαιρεμένους, ἀφορισμένους καὶ ἀναθεματισμένους ἐπισκόπους». Η διατύπωση είναι προσεκτική και δεν επιτρέπει αυθαίρετες ερμηνείες ως προς τα πρόσωπα που μπορεί να έχουν υπόψιν τους οι συντάκτες του Ανακοινωθέντος, για τα οποία ζητούν διευκρινίσεις ως προς την εγκυρότητα της ιερωσύνης τους, προκειμένου, όπως σημειώνεται στο ίδιο Ανακοινωθέν, να βρεθεί τρόπος «καθησύχασης τῆς συνείδησης τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς χειροτονίας καὶ τῶν μυστηρίων».
Μετά από αυτό το Ανακοινωθέν, κάποιοι -έχοντας προφανώς διαπιστώσει ότι οι Μοσχοβίτες, παρά τους επιφανειακούς πανηγυρισμούς, δεν ικανοποιήθηκαν, αφού άλλα είχαν απαιτήσει και περίμεναν από την Κύπρο- έσπευσαν να διοχετεύσουν στη δημοσιότητα Υπόμνημα με τις προσωπικές τους εισηγήσεις προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, οι οποίες είναι προφανές ότι συντάχθηκαν καθ’ υπαγόρευσιν της Μόσχας, αφού υιοθετούν άκριτα όλη τη σαθρή και αντικανονική μοσχοβίτικη επιχειρηματολογία, με την οποία επιχειρείται συστηματικά η υπονόμευση του κύρους και της θέσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως Πρωτοθρόνου Εκκλησίας που έχει το αποκλειστικό προνόμιο να δέχεται εκκλήτους προσφυγάς, καθώς και να χορηγεί το καθεστώς Αυτοκεφαλίας σε Εκκλησίες που προέρχονται από τη δική του αρχαία και αναπαλλοτρίωτη δικαιοδοτική επικράτεια. Στο Υπόμνημα αυτό διαπράττεται επίσης η εσχάτη ύβρις προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Θεσμό που εκπροσωπεί, αφού ουσιαστικά τον κατηγορεί και τον δυσφημίζει ότι συλλειτούργησε με «σχισματικό» και «αχειροτόνητο», δηλαδή τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο. Ό,τι δηλαδή προβάλλει με αναίδεια και μισαλλοδοξία, εδώ και πολύ καιρό, η ασεβής και ανίερη μοσχοβίτικη προπαγάνδα συκοφαντώντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι. Γιατί διοχετεύθηκε στη δημοσιότητα αυτό το ακραίο, ανιστόρητο, αντικανονικό και βλάσφημο Υπόμνημα από τους συντάκτες του; Δεν τους αρκούσε η Απόφαση και το Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της οποίας είναι μέλη; Αισθάνθηκαν μήπως την ανάγκη να διαβεβαιώσουν δημοσίως τους υπερβορείους εντολείς τους ότι έκαναν τα πάντα για να περάσουν οι δικές τους θέσεις στην Εκκλησία της Κύπρου σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και σε βάρος της Κανονικότητας της Εκκλησίας; Θέλησαν να δώσουν δημοσίως... εξετάσεις δουλοπρέπειας και υποταγής στα θελήματα των ανίερων Μοσχοβιτών;
Η Εκκλησία της Κύπρου είναι Αποστολική και Παλαίφατος Εκκλησία, Εκκλησία των Οικουμενικών Συνόδων. Και απάδει στην ιστορία και στο κύρος της να διασύρεται τόσο οικτρά από κάποιους γραφικούς ρασοφόρους που ούτε τον Θεόν φοβούνται ούτε τους ανθρώπους ντρέπονται, γι’ αυτό και τον Θεόν παροργίζουν και τον λαόν Του σκανδαλίζουν με τις συμπεριφορές τους. Αλλά το τι κάνουν ως προς τον εαυτόν τους και την φήμη τους, εν μέρει είναι δικαίωμά τους... Το να παίρνουν όμως στο λαιμό τους και να διασύρουν μια ολόκληρη Εκκλησία αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Και αναμένομε από τον σοβαρό, σώφρονα, λεβέντη και ατρόμητο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου να τραβήξει τα... χαλινάρια στους ατίθασους αυτούς με τον ίππειον θράσος, προς όφελος της Εκκλησίας Κύπρου και εν γένει της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
