Μετά την απολύτως αθεολόγητη, ανιστόρητη και παντελώς άσχετη με την Εκκλησιολογία και το Κανονικό Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας απόφαση της Σερβικής Εκκλησίας σχετικά με το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό Ζήτημα, την οποία κοινοποίησε με γράμμα του ο Πατριάρχης των Σέρβων προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, άρχισα να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έχουν υποστεί οι Σέρβοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τόση...
αλλοτρίωση περί την πίστη και περί τη θεολογία τους... Εντάξει, τους έχουν εξαγοράσει κυριολεκτικά οι Μοσχοβίτες, τους έχουν καταστήσει χαμερπή φερέφωνα και παπαγαλάκια των θέσεών τους, αλλά και πάλι, εάν είχαν ελάχιστες αντιστάσεις Ορθοδόξου Εκκλησιαστικού φρονήματος δεν θα προέβαιναν σε τόσο κραυγαλέες τοποθετήσεις. Θα τηρούσαν, έστω, κάποια προσχήματα...
Δυστυχώς, το πρόβλημα με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ βαθύτερο. Η απαρχή αυτού του προβλήματος έγκειται στην πρόσδεσή της στο ανόσιο ιδεολόγημα του «Πανσλαβισμού» και την αποκοπή της από τα νάματα και τις ιερές εμπνεύσεις της Μητρός της Εκκλησίας, του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η Σερβική Εκκλησία επέλεξε να αποστατήσει από τη Μητέρα της και να προσχωρήσει εκούσια σε μια θετή μητριά, τη Μοσχοβίτικη Εκκλησία, από την οποία πλέον προσέλαβε ό,τι νοσηρό και προβληματικό είχε και εκείνη.
Ατυχώς, οι Σλάβοι αδελφοί μας δεν ορθοτομούν, στο επίπεδο τουλάχιστον της κυρίαρχης εκκλησιαστικής τους γραμμής (παντού φυσικά υπάρχουν ευλογημένες εξαιρέσεις), τον λόγο της αληθείας και δεν πορεύονται με βιώματα ορθοδοξίας και ορθοπραξίας στην εκκλησιαστική τους ζωή. Αυτό είναι προφανές και κατάδηλο σε κορυφαίες λειτουργικές πράξεις των Εκκλησιών τους, όπως το πρωταρχικό Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος, το εισαγωγικό κάθε ανθρώπου στο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού.
Οι πρώτοι ασεβώς διδάξαντες την παραφθορά αυτού του Μυστηρίου είναι φυσικά οι δυτικοί, οι Λατίνοι. Εκεί για πρώτη φορά το Βάπτισμα αλλοιώθηκε και αντί της τριπλής καταδύσεως στο αγιασμένο ύδωρ της κολυμβήθρας, που γίνεται στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, παρεισήχθη ο λεγόμενος «ραντισμός» της κεφαλής των βαπτιζομένων. Αυτό υπήρξε και ο βασικός λόγος που επί πολλούς αιώνες η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία δυσκολευόταν να αναγνωρίσει την εγκυρότητα του Βαπτίσματος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η απουσία δηλαδή της τριπλής ολοσώμου καταδύσεως.
Αλλά πλέον, η ουσιώδης αυτή παραφθορά του μεγίστου τούτου Μυστηρίου δεν αποτελεί αρνητικό «προνόμιο» των ούτως ή άλλως εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρισκομένων Λατίνων. Οι Μοσχοβίτες, όντας εραστές όχι του Ορθοδόξου κάλλους της Ρωμιοσύνης, που τους έφερε στο Φως του Χριστού, αλλά κομπλεξικοί μιμητές δυτικών φραγκικών προτύπων, παρεισήγαγαν αυτήν την παραφθορά και στους κόλπους της Ρωσικής Εκκλησίας. Ο ίδιος ο σημερινός Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος έχει αποτυπωθεί φωτογραφικά να βαπτίζει με «ραντισμό» της κεφαλής νήπιο, που μάλιστα φοράει όλα τα ρούχα του κατά τη Βάπτιση, και αυτό μπορεί κανείς να το δει στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας, στο σύνδεσμο: patriarchia.ru
Αλλά και οι Σέρβοι κληρικοί δεν πάνε πίσω. Και εκεί, στην Ορθόδοξη Σερβία, ο κύριος τρόπος τελέσεως του Μυστηρίου του Βαπτίσματος είναι ο δυτικότροπος ή και μοσχοβίτικος, αν θέλετε, δηλαδή ο ραντισμός της κεφαλής και όχι η τριπλή κατάδυση στο Όνομα της Αγίας Τριάδος. Σχετικά βίντεο υπάρχουν στο YouTube. Ενδεικτικά παραπέμπω σε δύο από αυτά: 1. kUG7ErPsqNY, 2. 7abK0VGeipI, από όπου και σχετικά φωτοστιγμιότυπα στην παρούσα δημοσίευση.
Γιατί βρέθηκα στην ανάγκη να ασχοληθώ σήμερα με όλα αυτά, ενώ από καιρό μου είχαν γίνει γνωστά, αλλά απέφευγα να τα παρουσιάσω προς αποφυγή «σκανδαλισμού» των ασθενεστέρων ως προς την πίστη... Διότι πλέον, έτσι όπως διαμορφώνεται η εκκλησιαστική κατάσταση, θα έλθει σύντομα η ώρα που θα πρέπει να δώσομε ξεκάθαρες απαντήσεις πρώτα στους εαυτούς μας και έπειτα προς κάθε ένα που θα ζητήσει την ομολογία μας. Και αυτό που οφείλομε να καυχηθούμε εν Κυρίω, με ταπείνωση αλλά και με επίγνωση και αυτοσυνειδησία, είναι ότι το Πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Κέντρο όντως της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, δεν βρίσκεται «τυχαία» ή «μάτην» στην θέση αυτή της ευθύνης της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας που του ενεπιστεύθη ο Θεός διά της Εκκλησίας Του, διά των Οικουμενικών Συνόδων, διά της Ιεράς Παραδόσεων των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων μας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η πάντοτε πολεμουμένη, αλλά μηδέποτε καταβαλλομένη Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, ίσταται ως αείφωτος Φάρος Ορθοδοξίας, ως απλανής οδηγός Ορθοπραξίας, ως σταθερά και ακλόνητη βάση για την ευστάθεια πασών των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.
Οι βόρειοι και υπερβόρειοι αδελφοί μας βρίσκονται ακόμη πνευματικά και εκκλησιολογικά σε νηπιακό στάδιο. Ακόμη μπουσουλάνε αδέξια και έχουν ανάγκη το μητρικό γάλα της Τροφού και Στοργικής Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά, ως νοσήσαντες την του Εωσφόρου έπαρσιν, επέλεξαν δυστυχώς να επαναστατήσουν και να αποστατήσουν και να αρχίσουν να «λακτίζουν προς κέντρα», κατά τον λόγο του Κυρίου μας προς τον τότε διώκτη Σαούλ, μετέπειτα μέγα Απόστολο Παύλο.
Ασφαλώς και η οδός της μετανοίας και της επιστροφής τους είναι πάντοτε ανοικτή και ποθητή από όλους μας. Ασφαλώς και μπορούν να ταπεινωθούν και να υποταχθούν στο Θέλημα του Θεού και στην Τάξη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Τότε, και μόνο τότε, θα αποκατασταθεί το χάσμα και θα αποφευχθεί η οριστική έκπτωσή τους από την Εκκλησία. Δεν μιλώ για «σχίσμα». Δεν υπάρχει σχίσμα, όταν κάποιος αποστατεί και εκτρέπεται της αληθείας. Εκείνος φεύγει, με τη θέλησή του, αλλά η Εκκλησία μένει αναλλοίωτη, απαράλλακτη, απαραμείωτη. Η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση αριθμών, πληθυσμών, μεγέθους, δυνάμεως και ισχύος κοσμικής. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού. Και «᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας». Αμήν.
