Η Μεγαλόνησος Κύπρος είναι πολύπαθη. Μαρτυρική. Μια χαίνουσα πληγή στο σώμα του Οικουμενικού Ελληνισμού. Μια νήσος Αγίων και Ηρώων, στην οποία όλοι οι Έλληνες προσβλέπομε με σεβασμό και αγάπη.
Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να βλέπομε και τη...
σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού... Θα το γράψω στα αγγλικά, έτσι που οι Κύπριοι το καταλαβαίνουν πολύ καλά: Cyprus is compromised!
Ναι, η Κύπρος έχει σοβαρό πρόβλημα… Ιδιαίτερα στον εκκλησιαστικό χώρο, όπου η βρώμικη διείσδυση των Ρώσων κινδυνεύει να αλλοιώσει καίρια τη φυσιογνωμία και το ήθος της Εκκλησίας Κύπρου, η οποία πάντοτε αποτελούσε εκλεκτό κομμάτι της Ρωμιοσύνης, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Μητέρα Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως. Άλλωστε, το αρχαίο και από τις Οικουμενικές Συνόδους κατοχυρωμένο καθεστώς της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας Κύπρου είναι προϊόν της φροντίδας, της αγάπης και του κύρους της Πρωτοθρόνου Μεγάλης Εκκλησίας. Εάν έλειπε αυτή, η Κύπρος δεν θα είχε σήμερα Αυτοκέφαλη Εκκλησία και μάλιστα πρώτη στα Δίπτυχα, αμέσως μετά τα Πατριαρχεία. Αυτό ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου το γνωρίζει και το αναγνωρίζει γι’ αυτό και πρόσφατα είχε δημόσια αποκαλέσει την Κωνσταντινούπολη «Μητέρα Εκκλησία» της Κύπρου.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με όλους τους Ιεράρχες και Κληρικούς της Μεγαλονήσου… Υπάρχουν στους κόλπους της Εκκλησίας Κύπρου μητραλοίες, μειοδότες της ίδιας της ταυτότητας και της Ιστορίας τους, οι οποίοι έχουν παραδώσει γην και ύδωρ στους εχθρούς της Ρωμιοσύνης, στους εχθρούς της μήτρας του Γένους μας, του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τους γνωρίζουμε όλοι και όλους. Παρελαύνουν, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό με αφορμή το Ουκρανικό, από ΜΜΕ, συμμετέχουν σε μοσχοβίτικα τσίρκα-υπερπαραγωγές, κάνουν ό,τι μπορούν για να ευαρεστήσουν τους υπερβορείους ψευδαδέλφους, έναντι των οποίων είναι δεσμευμένοι και υποχρεωμένοι… Γιατί και πώς; Το περιγράφει εξαίρετα στο αποκαλυπτικό του άρθρο με τίτλο «Η ρωσόφιλη «τριάδα» της Εκκλησίας Κύπρου» ο έγκριτος δημοσιογράφος Αριστείδης Βικέτος. Παραθέτομε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, ενώ παροτρύνομε όλους να μελετήσουν με προσοχή ολόκληρο το αρθρογράφημα του κ. Βικέτου, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι γράφει:
«Σύμφωνα με το σκεπτικό του Κύκκου Νικηφόρου όλες οι αυτοκεφαλίες (Νεοπαγή Πατριαρχεία: Ρωσίας, Γεωργίας, Βουλγαρίας, Σερβίας, Ρουμανίας και οι Εκκλησίες Ελλάδος, Αλβανίας, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας) είναι ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ! Άραγε είναι Κανονική η δική του Προσωποπαγής Μητρόπολη;
Ο Μητρόπολης Κύκκου δέχεται τακτικά στο Μετόχι της Λευκωσίας και συνομιλεί με τον Ρώσο πρέσβη, Στανισλάβ Οσάτσι. Επίσης, σε κύκλους εκκλησιαστικούς και μη λέγεται ότι οι Κύκκου, Ταμασού και Λεμεσού έχουν άριστες σχέσεις με Ρώσους μεγιστάνες, οι οποίοι κάνουν δωρεές για ανεγέρσεις ναών με χλιδή και τρούλους χρυσούς, που έχουν το σχήμα του κρεμμυδιού, όπως στην Ρωσία. Αν, δηλαδή, οι ναοί είναι πιο λιτοί και σύμφωνα με την κυπριακή παράδοση, δεν θα μπορούν να εκκλησιάζονται οι Ρώσοι Ορθόδοξοι, που ζουν στην Κύπρο; Επίσης, λέγεται ότι για τον ναό στην Μητρόπολη Ταμασού η εισφορά του Ρώσου δωρητή ήταν μικρή και ότι το μεγάλο βάρος για την αποπεράτωσή του ανέλαβε η Μονή Κύκκου. Επειδή δε κυκλοφορούν διάφορα, καλό είναι οι αρμόδιες Αρχές να ερευνήσουν μήπως πίσω από τις δωρεές των Ρώσων κροίσων κρύβονται αδικήματα συγκάλυψης ή επί το λαϊκότερο «ξέπλυμα» βρώμικου χρήματος...» (πηγή: http://aviketos.com/i-rosofili-triada-tis-ekklisias-kyproy/).
Και μόνο από αυτό το απόσπασμα καταλαβαίνει κανείς τι παίζεται στην Κύπρο… Και γιατί στην Κύπρο υπάρχουν ίσως οι πιο ένθερμοι μη Σλάβοι υποστηρικτές της Ρωσικής Εκκλησίας και γενικότερα των Ρωσικών Συμφερόντων… Κάτι που έχει δυστυχώς διαχυθεί και μολύνει και άλλες Εκκλησίες, όπου υπάρχει έντονη κυπριακή παρουσία, όπως το Παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Και εκεί κάποιοι Κύπριοι Ιεράρχες και κληρικοί είναι προκλητικά προσδεδεμένοι στο άρμα της Μοσχοβίας και λειτουργούν υπονομευτικά για το ίδιο το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, τη θέση του μέσα στην Εκκλησία, αλλά και την… εδαφική και δικαιοδοτική του ακεραιότητα…
Μπορούμε λοιπόν χωρίς υπερβολή να μιλήσουμε για ένα κυπριακό καρκίνωμα στα σπλάγχνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ένα καρκίνωμα, η θεραπεία του οποίου πρέπει να γίνει εκ των έσω, δηλαδή από την ίδια της Εκκλησία της Κύπρου και όσους εκεί δεν έχουν προσκυνήσει τον Μαμωνά και τον Βάαλ… Και είναι πολλοί αυτοί, έστω και αν μέχρι στιγμής παραμένουν σιωπηλοί «διά τον φόβον των Ιουδαίων»…
Τα παραπάνω γράψαμε με πόνο ψυχής για την Κύπρο μας. Η οποία έχει υποφέρει πολλά, πληρώνοντας λάθη και αστοχίες του παρελθόντος από πρόσωπα που έπαιξαν αρνητικό ρόλο στην Ιστορία της και κάθε άλλο παρά εργάσθηκαν για τα συμφέροντά της. Και δεν ομιλώ για πρόσωπα εκτός Κύπρου… Αλλά για την ώρα δεν επιθυμώ να γίνω περισσότερο συγκεκριμένος, ξύνοντας πληγές.
Αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν, γνωρίζουν. Και ας πράξουν αναλόγως. Γιατί ο Θεός, το έχω γράψει άπειρες φορές, ούτε εμπαίζεται ούτε χαρίζεται, ιδιαίτερα σε όσους απειλούν την ευστάθεια και την τάξη της Αγίας Του Εκκλησίας. Εγγυητής της οποίας, με το Θέλημά Του, είναι η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως. Αυτό ας έχουν υπόψιν τους όσοι λακτίζουν με αναίδεια και αναισχυντία προς το Ιερόν Κέντρον της Ορθοδοξίας. Φροντίζοντας να μην πάρουν στο λαιμό τους, για μία ακόμη φορά στην Ιστορία, την Κύπρο και τον πολύπαθο λαό της…
