Εντάξει οι
διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι "ταλιμπάν", που -όπως είπε ο
Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τον Εσπερινό της Αγάπης- με "ου κατ'
επίγνωσιν" δυναμική νομίζουν ότι θα... σώσουν ή θα... προστατεύσουν την
Εκκλησία! Αντε, ας πούμε ότι από αυτούς αναμενόμενο είναι το να επικαλούνται
κάθε τόσο αυτήν την αηδιαστική και, τελικά, βλάσφημη σύγκριση της Εκκλησίας με
τα... σούπερ-μάρκετ και τις λαϊκές. Και άντε να το αποδεχθούμε ότι κάτι
περισσότερο ή καλύτερο ούτε μπορούν ούτε έχουν την καλή προαίρεση να καταθέσουν
δημόσια. Αθεολόγητοι είναι, εμμονικοί, φανατικοί, ιδιόρρυθμοι, θεληματάρηδες,
εγωϊστές και πλανεμένοι!
Αλλά δεν
μπορώ να αποδεχθώ ότι και κοτζάμ Ιεράρχες, με κείμενα ή άλλες παρεμβάσεις τους,
χρησιμοποιούν το αυτό γελοίο και εξωφρενικό επιχείρημα, υπονοώντας ότι θα
έπρεπε και οι εκκλησίες να λειτουργούν όπως τα... μπακάλικα ή τα κρεοπωλεία!!!
Αίσχος και
αδιανόητη μια τέτοια λογική και συζήτηση. Εκτός και αν μέσα βαθειά στην
συνείδησή τους, η Εκκλησία είναι για αυτούς αυτό που καταδίκασε ο Κύριος, την
μοναδική φορά που εμφανίστηκε ως έμπλεως θυμού και οργής και άρπαξε το
φραγγέλιο: δηλαδή... "οίκος εμπορίου"!!! Αν έτσι βλέπουν τις
Εκκλησίες του Θεού οι εν λόγω, ας συνεχίσουν σε αυτήν την λογική και
επιχειρηματολογία. Αλλά να ξέρουν ότι λυπούν το Πνεύμα το άγιον και παροργίζουν
τον Θεό... Έλεος πια...
Ας ακούσουν,
επιτέλους, την Ιερή Φωνή του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Σεπτού Κέντρου της
Ορθοδοξίας. Και μάλιστα οι όντες... Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου...
Ας την
ακούσουν, και αν δεν μπορούν να υποτάξουν τον εγωισμό τους στο Θέλημα του Θεού,
τουλάχιστον ας σιωπήσουν, γιατί σκανδαλίζουν το λαό του Θεού και εκθέτουν την
Εκκλησία "εις τα έθνη". Και ποια είναι αυτή η Φωνή του Πατριάρχου; Ε,
ας την ξαναγράψω, μπας και την θυμηθούν:
"Νά εἶσθε
βέβαιοι, ἀδελφοί καί τέκνα, ὅτι, ἄν ἐσεῖς πονᾶτε γιά τούς κλειστούς Ναούς, ὁ
Πατριάρχης σας ὀδυνᾶται καί ὑποφέρει. Ὅμως, σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι δέν γινόταν
διαφορετικά. Στίς κρίσιμες ὧρες τῆς πανδημίας, οἱ ἰατροί καί οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες
εἰσηγοῦνται, καί οἱ Κυβερνήσεις λαμβάνουν τά ἀπαραίτητα μέτρα. Καί ἐμεῖς πρέπει
νά συμβάλουμε στήν προστασία τῶν ἀδελφῶν μας. Καί βεβαίως προσευχόμαστε στόν
Θεό τῆς ἀγάπης, τόν ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, νά ἐνισχύσει τούς ἀσθενοῦντας
στή δοκιμασία τους, νά βοηθήσει στό δύσκολο ἔργο τῶν ἰατρῶν, τῶν νοσηλευτῶν καί
ὅλων ἐκείνων πού ἀγωνίζονται μέ αὐτοθυσία γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ
προβλήματος. Ἡ πρωτόγνωρη κρίση ἀνέδειξε τήν δύναμη καί τήν ἀξία τῆς ἀγάπης καί
τῆς ἀλληλεγγύης, πού ὑπερβαίνουν τό ἀνθρώπινο μέτρο καί ἔχουν τή σφραγίδα Θείας
δωρεᾶς.
Πρέπει νά
κατανοήσουμε καί νά ἀποδεχθοῦμε ὅτι μέ τά μέτρα αὐτά δέν θίγεται ἡ πίστη μας.
Δέν μειώνεται διόλου ἡ κεντρική θέση τοῦ Ναοῦ καί τῶν τελουμένων ἐν αὐτῷ στή
ζωή τῶν πιστῶν. Τά προσωρινά περιοριστικά μέτρα δέν εἶναι ἀποφάσεις κατά τῆς Ἐκκλησίας.
Δέν ἀναφέρονται στήν ἰδιότητά μας ὡς πιστῶν, ἀλλά ὡς ἀνθρώπων «σάρκα φορούντων
καί τόν κόσμον οἰκούντων».
Συνεχίζουμε,
λοιπόν, καί ἐμεῖς τήν ἐφαρμογή τῶν ἐκτάκτων μέτρων μέ συνέπεια. Πάσχα δέν εἶναι
στήν Παράδοσή μας μόνον ἡ μία «κλητή καί ἁγία ἡμέρα». Πάσχα εἶναι ὅλη ἡ ζωή τῆς
Ἐκκλησίας. Ἀνάσταση εἶναι ἡ «δόξα τῆς Ἐκκλησίας» καί ὁ «πλοῦτος τῆς Βασιλείας».
Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ὁλόκληρη ἡ πίστη, τό ἦθος καί ὁ πολιτισμός τῆς Ὀρθοδοξίας.
Πάσχα εἶναι κάθε Θεία Λειτουργία. Ἀνάσταση εἶναι κάθε ταπεινό ἐξωκκλήσι, κάθε ἱερός
ναός. Οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, οἱ ἱερές εἰκόνες πού προσκυνοῦμε,
κάθε πράξη ἀγάπης καί φιλανθρωπίας, ἀναδίδουν τό ἄρωμα τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ζωή τῶν
πιστῶν εἶναι καθημερινό Πάσχα. Γνωρίζουμε τί σημαίνει Ἀνάσταση, ἐπειδή ξέρουμε
τί θά πεῖ Σταυρός. Εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Ἔχουμε πεῖρα
τοῦ Σταυροῦ καί γεύση τῆς Ἀναστάσεως καί γι᾿ αὐτό διακηρύσσουμε γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ:
«Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»."
(Απόσπασμα από το ΜΗΝΥΜΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ολόκληρο εδώ)
