Η Ρωσική Εκκλησία ψάχνει για «χρήσιμους ηλίθιους» ανάμεσα στους ιεράρχες άλλων Εκκλησιών, οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι να παραβούν τους Εκκλησιαστικούς Κανόνες και να έρθουν σε σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα σκοτεινά σχέδια της Μόσχας.
Επειδή τον τελευταίο καιρό κάποιοι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας ισχυρίζονται ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «εφηύρε» τα προνόμιά του κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα και λένε ψευδώς ότι η Μεγάλη Εκκλησία έπεσε στην «αίρεση παπισμού», δίνω λίγες μαρτυρίες από τα πατριαρχικά έγγραφα της βυζαντινής περιόδου για το πώς οι Πατριάρχες περιέγραφαν τα καθήκοντά τους. Όλα τα κείμενα αυτά είναι ευρέως γνωστά, και τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν επανεκδοθεί και μεταφραστεί στη ρωσική ήδη από τον 19ο αιώνα.
Του Ολεξάντρ
Κοβαλένκο, στρατιωτικού – πολιτικού αναλυτή
Οι ομιλούντες κεφαλές της Ρωσικής Εκκλησίας, νιώθοντας ότι δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να παρεμποδίσουν τις διαδικασίες που γίνονται στην σύγχρονη ορθόδοξη Εκκλησία, αποφάσισαν να παίξουν «τα ρέστα τους» και άρχισαν να συγκρίνουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με τον… Χίτλερ!
Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο.
Να τη πετιέται από 'ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου.
Η ενθρόνιση του Μητροπολίτη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ιωαννίκιου στην ιστορική πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου Τσέτινιε – είναι επίθεση του μεγαλοσέρβικου εθνικισμού στην κρατικότητα του Μαυροβουνίου με την υποστήριξη της Ρωσίας. Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος του Μαυροβουνίου Μίλο Τζουκάνοβιτς σε συνέντευξή του στην Jutarnji list. Σύμφωνα με την άποψή του η Σέρβικη Εκκλησία χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την επέκταση επιρροής της Σερβίας στο Μαυροβούνιο και αυτό ενέχει κίνδυνο για όλα τα Βαλκάνια.
Του Κώστα Ονισένκο
Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, επικεφαλής του τμήματος της Ρωσικής Εκκλησίας για τις εξωτερικές σχέσεις, σχεδόν κάθε εβδομάδα προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και άλλων Εκκλησιών, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του «Εκκλησία και κόσμος» που προβάλλεται σε κρατικό κανάλι της Ρωσίας.
Ο Ιβάν Τερεστσένκο, πτυχιούχος Θεολογίας, κατατάχθηκε στο τάγμα εθελοντών «Τσερνιχίβ» την ημέρα της αποφοίτησής του από την Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Ήταν οι μέρες όπου οι ρωσικές / υδριδικές δυνάμεις είχαν ξεκινήσει την επίθεσή τους στην ανατολική Ουκρανία, ο επίσημος στρατός της χώρας είχε -σε μεγάλο βαθμό- καταρρεύσει και τα εθελοντικά τάγματα κράτησαν την άμυνα της χώρας. Άτομα, περισσότεροι από τους οποίους δεν είχαν καμία προηγούμενη σχέση με τον στρατό, εντάχθηκαν στα εθελοντικά τάγματα αφήνοντας τις δουλειές και τις οικογένειές τους. Πολλοί από αυτούς δεν γύρισαν πίσω. Ο Ιβάν ήταν από τους πρώτους που πήγε στο μέτωπο. Σήμερα είναι αναπληρωτής διοικητής τάγματος αρμάτων μάχης, αρμόδιος για ηθική και ψυχολογική υποστήριξη των στρατιωτών στην 72η Αυτόνομη Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία του Ουκρανικού Στρατού. Ο Ιβάν μίλησε στο «Πνευματικό Μέτωπο» για την υπηρεσία του στο στρατό και πώς η θεολογική του εκπαίδευση τον βοήθησε να επιβιώσει και να στηρίξει άλλους στρατιωτικούς κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Πρωτοφανείς δηλώσεις για ένα υψηλό εκπρόσωπο Εκκλησίας! Ευθεία ομολογία ότι η Ρωσική Εκκλησία δεν είναι Εκκλησία, αλλά πολιτικός οργανισμός και γεωπολιτικό εργαλείο στα χέρια του Κρεμλίνου, που χρησιμοποιείται από τη ρωσική ηγεσία ως... αντίπαλον δέος για τις ΗΠΑ!!!
Θλιβερό το γεγονός ότι η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων συντάσσεται με τα οργανωσιακά παραεκκλησιαστικά σωματεία σε ανακοινώσεις που στερούνται επιστημονικής και ορθοδόξου θεολογικής τεκμηρίωσης, προάγοντας τη θρησκοληψία και το σκοταδισμό των αντιεμβολιαστικών κύκλων.
Άναυδος και αγανακτισμένος παρακολουθώ αυτές τις ημέρες τις φρικτές αποκαλύψεις για τους γιαλαντζί "αγωνιστές" και "αρνητές", που, ενώ επιμένουν να αποτελούν κινητές υγειονομικές βόμβες και να σαμποτάρουν την εθνική προσπάθεια του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, επιδιώκουν ταυτόχρονα να προμηθευθούν πιστοποιητικά εμβολιασμού ή νόσησης, για να αποφύγουν τις απόλυτα δίκαιες έννομες συνέπειες της αντικοινωνικής και αντεθνικής συμπεριφοράς τους.
Υποδεχόμενος όμιλο Εκπαιδευτικών από την Ελλάδα και την Κύπρο αναφέρθηκε στα Σεπτεμβριανά του 1955
Αύγουστος και αρχές Σεπτεμβρίου 2021 μπορούν δικαίως να ονομαστούν ως περίοδος ισχυρής αντιπαράθεσης της Ρωσίας στις πρωτοβουλίες της Ουκρανίας που αφορούσαν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Παρά την κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία και τις πολεμικές συγκρούσεις σε ορισμένες περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, η Ουκρανία υλοποίησε σειρά πρωτοβουλιών και έλαβε αρκετά σημάδια υποστήριξης, που φανερώνουν την μη αναστρέψιμη πορεία της χώρας προς το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και την αποφασιστική έξοδό της από τη ζώνη επιρροής της Μόσχας.
Χαμός έγινε στο Μαυροβούνιο κατά του νέου Μητροπολίτη Ιωαννικίου και του Σέρβου Πατριάρχη Πορφυρίου. Διαδηλώσεις κατά της ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτη της Σερβικής Εκκλησίας και αποκλεισμός των δρόμων προς την ιστορική πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Τσετίνγιε, που σφετερίζονται και έχουν καταπατήσει εκκλησιαστικά οι Σέρβοι εισβολείς.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Οδυσσέως
«Δόξα Τω Θεώ, τι ωραία ασθένεια, απλά ταπεινώνει!».
Οι εργασίες της ξεκίνησαν το απόγευμα της Τετάρτης, 1η Σεπτεμβρίου
Η ιστορική και πολυαναμενόμενη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ουκρανία ήταν η καλύτερη ευκαιρία να γίνει φανερό το τι πρεσβεύουν οι Ουκρανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αναμενόμενη ήταν και η μεγαλειώδης υποδοχή που επιφυλάχθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Ψηφιακή ανακατασκευή του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Σοφίας του Κιέβου, που χτίστηκε το 1011–1018 από τον πρίγκιπα Γιαροσλάβ του Κιέβου. Δείτε αυτή την ομορφιά...
Γενικά είναι περίεργο το να ακούει κανείς κατηγορίες για αμαρτία από κάποιον, ο οποίος ευλογεί τον Πούτιν, με την υπαιτιότητα του οποίου πεθαίνουν άνθρωποι, στην Ουκρανία και αλλού...
Σε μια εποχή στην οποία η ανταλλαγή πληροφοριών δίνει και την δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων, εύκολα πολλαπλασιάζονται και εύκολα συμπεράσματα και εικασίες μέσα από την ανταλλαγή αυτή, περισσότερο βλάπτοντας την προσπάθεια ευσεβών ανθρώπων να μετέχουν στην Βασιλεία του Θεού παρά αποσκοπώντας σε αυτή.
