Αργήσαμε λίγο έως πολύ. Την ώρα που το κύρος της Εκκλησίας πλήττεται από τους ανόητους φανατικούς και ανυπάκουους ιδιόρρυθμους "ταλιμπάν", οι οποίοι καταφρονούν την Εκκλησία, τις Συνόδους και τις αποφάσεις τους, δεν αρκεί απλά η δημόσια λεκτική αποδοκιμασία ούτε και η πρόσκληση "καλής θελήσεως" ώστε αυτοί που δεν επιθυμούν να κάνουν υπακοή στην Εκκλησία "να πάνε σπίτι τους"...
Λοιπόν, οι Ρώσσοι αμφισβητώντας ευθέως την Τάξη και την Ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εννοώ, όπως απαγγέλλεται στο Σύμβολο της Πίστεως: την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, άρα το Σύμβολο που απαγγέλλεται και στις ρώσσικες εκκλησιές, ανακοινώνουν μια αντιεκκλησιαστική ως προς το Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, αντικανονική, παράτυπη, επεκτατική παρέμβαση στην Αφρική, επιχειρώντας διεύρυνση των ορίων τους, ως Κράτος, εκεί όπου σήμερα δεν έχουν παρουσία ως Λαός και ως Κράτος!
Η μία μετά την άλλη διάφορες ενορίες στην Ουκρανία αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον Τόμο Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας και απομακρύνονται από το Πατριαρχείο Μόσχας.
Του Ολεξάντρ Εφρεμένκο,
θεολόγου
Η δημιουργία δομής της Ρωσικής Εκκλησίας σε έδαφος Κανονικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας έχει ξεκάθαρους στόχους: «να εξαναγκάσει τον Πατριάρχη Θεόδωρο να αλλάξει την απόφασή του όσον αφορά την Ουκρανική Εκκλησία» και «να κερδίσει έδαφος όσον αφορά την διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας στην Ορθοδοξία». Έχω ήδη περιγράψει εν συντομία πώς το Πατριαρχείο Μόσχαςπροετοίμασε τις επιθετικές του δραστηριότητες στην αφρικανική ήπειρο, ποιοι είναι οι στόχοι του και ποιες μορφές προπαγάνδας χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό.
Από πέρυσι, προσκείμενα στην εν Ουκρανία Ρωσική Εκκλησία ΜΜΕ άρχισαν να επιδεικνύουν με καμάρι τους νέους Ιερούς Ναούς, στους οποίους τελούνταν θυρανοίξια κάθε τρεις και λίγο. Πρόκειται για ναούς που έχουν κτιστεί «στη θέση εκείνων που αρπάχθηκαν από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία».
Δηλαδή πρόκειται για τις
ενορίες όπου ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες μετάβασης στην Ουκρανική Εκκλησία,
έπειτα από ψηφοφορίες των ενοριτών. Όπως είπε ο εκπρόσωπος της εν Ουκρανία
Ρωσικής Εκκλησίας Μητροπολίτης Νίζνας Κλιμέντ σε συνέντευξή του στη ρωσική
ιστοσελίδα «Православие.ру»: «Σε εκείνα τα μέρη όπου μας πήραν τους ναούς
έχουμε σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις κτίσει νέους». Μάλιστα η κατασκευή τους
σε πολλές περιπτώσεις έγινε σε χρόνο – ρεκόρ, από οκτώ μέχρι τρεις μήνες.
Δημοσίευμα
της Τατιάνας Ντερκάτς στην ιστοσελίδα RISU αναφέρει σχετικά: «Είναι κατανοητό
ότι οι ίδιοι οι ενορίτες δεν μπορούν να σηκώσουν οικονομικά μια τέτοια
κατασκευή, μόνο τον φράχτη θα μπορούσαν να κατασκευάσουν. Παρ’ όλα αυτά μπορούν
να εντοπιστούν οι πηγές της χρηματοδότησης. Σε μία περίπτωση είχε δηλωθεί
ανοιχτά ότι τα χρήματα έδωσε ο Μητροπολίτης Μπορίσπιλ (σ.σ. της εν Ουκρανία
Ρωσικής Εκκλησίας) Αντώνιος (Πακάνιτς). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είναι
εμπλεκόμενος με την κατασκευή ένας από τους μεγάλους δωροθέτες της εν Ουκρανία
Ρωσικής Εκκλησίας Βαντίμ Νοβίνσκι, ή άλλοι “συνάδελφοί του”. Και αυτό το σχήμα
αυτής της συμμετοχής (από την τσέπη των Ουκρανών ολιγαρχών ή συγκέντρωση
κεφαλαίων από πιο ισχυρούς προστάτες του εξωτερικού) είναι κάτι που απαιτεί
περαιτέρω διερεύνηση».
Ακόμα η
συντάκτρια επισημαίνει ότι για τα θυρανοίξια τέτοιων ναών φέρνουν πιστούν από
άλλες ενορίες για τη δημιουργία εντυπώσεων για τις τηλεοπτικές κάμερες και τους
φωτογραφικούς φακούς. «Όπως μπορείτε να δείτε από τη φωτογραφία, ο αριθμός
των πιστών σε τέτοιες εκδηλώσεις είναι δυσανάλογος με το μέγεθος της νεόκτιστης
εκκλησίας. Υπάρχει εξήγηση για αυτό, η οποία μάλιστα συναντάται ακόμα και στις
ανακοινώσεις της ίδιας της εν Ουκρανία Ρωσικής Εκκλησίας: Δεν είναι μέλη των
ενοριών αλλά “πολλοί προσκυνητές” που μεταφέρονται για τους αγιασμούς των
καινούριων ναών» αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Οι
φωτογραφίες αυτές φανερώνουν ότι ολόκληροι ναοί κατασκευάζονται ουσιαστικά «στα
χωράφια». Για παράδειγμα Ιερός Ναός στον οποίον έγινε αγιασμός στις 27.09.2021
στο χωριό Κοπίτκοβο, στην περιφέρεια Ρίβνε, σύμφωνα με αυτά που είπε ο
εφημέριος, κτίστηκε στο προσωπικό του κτήμα.
Και βέβαια
είμαι αμφίβολο ότι η κατασκευή αυτών των ναών ακολουθεί οποιαδήποτε νόμιμη
διαδικασία καθώς, βάσει νομοθεσίας, η θρησκευτική κοινότητα (ενορία) οφείλει
εξαρχής να απευθυνθεί στην τοπική αρχή για τη παραχώρηση χώρου για τον Ιερό
Ναό. Στη συνέχεια, μετά τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών αρχών, συγκεντρώνεται ένα
ολόκληρο πακέτο εγγράφων, καταρτίζεται σχέδιο για την μελλοντική κατασκευή. Και
μόνο μετά από αυτό ξεκινάνε οι κατασκευαστικές εργασίες. Αν δεν έχει
ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία τότε τέτοιοι ναοί θεωρούνται αυθαίρετοι.
Πηγή: Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας
Αντιεμβολιαστές
διαμαρτύρονται στο Σύνταγμα / Φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC
Τρεις καθηγητές ρίχνουν φως στο φαινόμενο του νεο-λαϊκισμού και εξηγούν πώς εργαλειοποιείται ο φόβος και το αίσθημα ασφυξίας που γεννούν οι κρίσεις: η οικονομική ύφεση της περασμένης δεκαετίας αλλά και η σημερινή υγειονομική κρίση του Covid-19.
Η περιπέτεια της πανδημίας ανέδειξε μεταξύ πολλών προβληματικών καταστάσεων σε διάφορους χώρους, αρρωστημένες καταστάσεις και στο εκκλησιαστικό σώμα οι οποίες το ταλαιπωρούν και αμαυρώνουν την εικόνα του. Ίσως κάποιοι απορήσουν για την ανάδειξη αυτής της πλευράς από έναν κληρικό. «Δεν βλέπεις την προκατάληψη έναντι της εκκλησίας και τον ακραίο αντικληρικαλισμό που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο;». Τα βλέπω αυτά. Ακόμα εντονότερα τα συναντάει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά πιστεύω ότι εμείς, οι μετέχοντες στα της Εκκλησίας, οφείλουμε αντί της αμυντικής ή και επιθετικής στάσης, να αναζητήσουμε τα δικά μας πραγματικά προβλήματα και με αυτά να αναμετρηθούμε.
Άπειρα εύγε και απόλυτος σεβασμός στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, που με θάρρος, με παρρησία, όπως αρμόζει σε ένα αληθινό Επίσκοπο, ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας και μπαίνει μπροστά στον ιερό αγώνα κατά του σκοταδισμού και της αίρεσης που εκφράζουν οι ακροδεξιοί, θρησκόληπτοι και λοιποί φονταμενταλιστές "αντιεμβολιαστές".
Μια νέα καρικατούρα εμφανίστηκε στον σλαβικό εκκλησιαστικό χώρο. Ο δημιουργός της είναι ακόμα άγνωστος.
Μια εξαιρετική πρώτη ανάλυση των τεκταινομένων στην Εκκλησία της Κύπρου από τον δημοσιογράφο Κώστα Ονισένκο και το Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας.
Του Αιδεσ. Nicholas Denysenko*
Πολλά συνέβησαν κατά το διάστημα που μεσολάβησε απ’ τη χορήγηση αυτοκεφάλου στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας εκ μέρους του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, το 2018-19. Ο κόσμος συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στην πανδημία, ενώ φυσικές καταστροφές πλήττουν ανθρώπινες ζωές στην πατρίδα και στο εξωτερικό. Οι εικόνες Αφγανών που προσπαθούν να ξεφύγουν απ’ τους Ταλιμπάν μας έχουν αφήσει άναυδους, ενώ ο μακροβιότερος δικτάτορας της Ευρώπης συνεχίζει να μεταχειρίζεται με βάναυσο τρόπο τους πολίτες της Λευκορωσίας.
Του Δρος Συμεών Σολταρίδη
Προσπάθησα να διαβάσω τα περισσότερα δημοσιεύματα που γράφτηκαν για την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου στα εγκαίνια του «Τουρκικού Σπιτιού» στη Ν. Υόρκη. Οι πένες των αρθρογράφων χωρίζονταν σε δύο. Σε αυτούς που υποστηρίζουν το Φανάρι, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντος και τους ενάντιους σε αυτό. Φυσικά κάτω από τα δημοσιεύματα αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο απόψεις και σκέψεις που απεικόνιζαν την πολιτική τους ιδεολογία και τις απόψεις τους για τα Ελληνοτουρκικά.
Του Ολεξάντρ Εφρεμένκο,
θεολόγου
Θέλω να αναφερθώ αναλυτικότερα στο σχέδιο της Ρωσικής Εκκλησίας για δημιουργία παράλληλης εκκλησιαστικής δομής στην κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Αυτή η πρόθεση της Μονής Δανιήλ (σ.μ. το διοικητικό κέντρο του Πατριαρχείου Μόσχας) αναφέρεται στον τόμο 61 των πρακτικών της συνεδρίασης Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας, που έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου.
Του Ολεξάντρ Εφρεμένκο, θεολόγου
Στις 24 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ως αποτέλεσμα αυτού ελήφθησαν ορισμένες αποφάσεις, οι οποίες καταγράφονται στα πρακτικά της Συνόδου. Εκείνες που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη εντύπωση καταγράφονται στην έκδοση (τόμο) των πρακτικών υπό τον αριθμό 60.
Το Πατριαρχείο Μόσχας για ακόμα μια φορά αποφάσισε να ασχοληθεί με την διάσπαση της παγκόσμιας ορθοδοξίας. Στο στόχαστρό του βρέθηκε ξανά το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
του Κώστα Ονισένκο
Η Ιερά Σύνοδος που έγινε χθες και σήμερα στη Μόσχα επιβεβαίωσε τις πληροφορίες που ανέφεραν ότι η Ρωσική Εκκλησία θα επιχειρήσει την τελική ρήξη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και συνολικά με την παγκόσμια ορθοδοξία.
Του Ολεξάντρ Εφρεμένκο, θεολόγου
Πριν λίγες ημέρες η Ρωσική Εκκλησία πραγματοποίησε επιστημονική διάσκεψη εναντίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τίτλο: «Παγκόσμια Ορθοδοξία: Πρωτοκαθεδρία και καθολικότητα υπό το πρίσμα του ορθοδόξου δόγματος». Σε αυτήν συμμετείχαν ιεράρχες του Πατριαρχείου Μόσχας με επικεφαλής τον Πατριάρχη Κύριλλο (Γκουντιάγιεβ), ιερείς και θεολόγοι της Ρωσικής Εκκλησίας καθώς και υποστηρικτές της Ρωσικής Εκκλησίας από άλλες Τοπικές Εκκλησίες.
Η Ρωσική Εκκλησία ψάχνει για «χρήσιμους ηλίθιους» ανάμεσα στους ιεράρχες άλλων Εκκλησιών, οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι να παραβούν τους Εκκλησιαστικούς Κανόνες και να έρθουν σε σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα σκοτεινά σχέδια της Μόσχας.
Επειδή τον τελευταίο καιρό κάποιοι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας ισχυρίζονται ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «εφηύρε» τα προνόμιά του κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα και λένε ψευδώς ότι η Μεγάλη Εκκλησία έπεσε στην «αίρεση παπισμού», δίνω λίγες μαρτυρίες από τα πατριαρχικά έγγραφα της βυζαντινής περιόδου για το πώς οι Πατριάρχες περιέγραφαν τα καθήκοντά τους. Όλα τα κείμενα αυτά είναι ευρέως γνωστά, και τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν επανεκδοθεί και μεταφραστεί στη ρωσική ήδη από τον 19ο αιώνα.
