Όπως έστρωσε, έτσι κοιμάται... Η μια αποτυχία μετά την άλλη... Η μια βαρειά ήττα μετά την άλλη... Θείω Βουλήματι η επηρμένη οφρύς της Μοσχοβίας οδηγείται σε εξευτελιστικές ταπεινώσεις, προερχόμενες όχι από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όχι από τους «Γραικούς», αλλά από τα άλλοτε δικά της παιδιά, από τους συγγενείς της, οι οποίοι αποστρέφονται μετά βδελυγμίας κάθε σχέση με το εκκλησιολογικά ξεπεσμένο Μόσκοβο, με αυτήν την...
εκκλησιαστική οργάνωση που έχει καταστεί εδώ και πολλές δεκαετίες μια ευτελής και πειθήνια υπηρεσία του Ρωσικού Κράτους, είτε αυτό λέγεται Σοβιετικό είτε Ρωσική Ομοσπονδία...
Μετά τους Ουκρανούς που απεστράφησαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τη Ρωσική Εκκλησία, ζήτησαν και πήραν, σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, την Αυτοκεφαλία τους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τώρα και η Ρωσικής Παραδόσεως Παροικίες της Δυτικής Ευρώπης, σάρξ εκ της σαρκός της προεπαναστατικής Ρωσίας, παρά τη δυσαρέσκειά τους προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που διέλυσε την Εξαρχία τους, αρνούνται στη μεγάλη τους πλειοψηφία να υπαχθούν στη Ρωσική Εκκλησία. Παρά τις δόλιες και δελεαστικές προτάσεις του Κυρίλλου, παρά τις μυστικές προδοτικές διαβουλεύσεις του Αρχιεπισκόπου Χαριουπόλεως Ιωάννου με τη Μόσχα, τα 4/5 τουλάχιστον του πληρώματος της πρώην Εξαρχίας, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν επιθυμούν να τεθούν υπό την δικαιοδοσία της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας. Δεν πείθονται από τις υπερβολικές υποσχέσεις «αυτονομίας» του Πατριάρχη της Μόσχας ούτε από τις επανειλημμένες κατά τους τελευταίους μήνες οχλήσεις που έχουν δεχθεί για να προσχωρήσουν στη δικαιοδοσία του. Γι’ αυτό και, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες και εκκλήσεις του Χαριουπόλεως Ιωάννου και των λίγων υποστηρικτών του, η Κληρικολαϊκή Συνέλευση της 23ης Φεβρουαρίου 2019 απέρριψε τις προτάσεις της Μόσχας και ανέβαλε τις αποφάσεις για το ζήτημα της δικαιοδοσίας για τον προσεχή Ιούνιο... Έτσι την πάτησε και ο Πατριάρχης Κύριλλος, που, παρά τα ειωθότα, μετέφερε τη Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας από τις 20, που είχε αρχικά προγραμματιστεί, στις 26 Φεβρουαρίου, προσδοκώντας ότι θα είχε ήδη στα χέρια του το αίτημα των Παροικιών για ενσωμάτωση στο Πατριαρχείο της Μόσχας... Τίποτε από αυτά δεν έγινε και έτσι η χθεσινή Σύνοδος ήταν μια τραγωδία για τον Κύριλλο, ο οποίος ξέσπασε την... οργή και την απογοήτευσή του ανακατεύοντας τη φθαρμένη τράπουλα, με ένα μπαράζ μεταθέσεων Επισκόπων της Εκκλησίας του...
Τα μηνύματα για τον Κύριλλο και την Εκκλησία του είναι σαφή και εξοντωτικά: Δεν τον θέλουν ούτε αυτοί οι καταγόμενοι από τη ρωσική διασπορά της Δυτικής Ευρώπης! Διότι γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι και πώς λειτουργεί η Ρωσική Εκκλησία, ιδιαίτερα σήμερα, που το δίδυμο Πούτιν και Κύριλλος την έχουν μεταβάλει σε ένα ανίερο κοσμικό βραχίονα του μοσχοβίτικου ιμπεριαλισμού και των επιδιώξεών του σε βάρος της Κυριαρχίας και της Ανεξαρτησίας Λαών και Κρατών, που το μοσχοβίτικο ιδεολόγημα του «Ρωσικού Κόσμου» θεωρεί... «κληρονομιά» και «περιουσία» της Μόσχας...
Δεν τον θέλουν, εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια, ούτε οι Ουκρανοί, αφού η Ρωσική Εκκλησία, τόσο στη Μόσχα όσο και στην Ουκρανία, δηλαδή ο πρώην Κιέβου Ονούφριος και οι συν αυτώ, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλληλέγγυοι στον Ουκρανικό Λαό, ο οποίος δέχεται από το 2014 τις δολοφονικές επιβουλές του Πούτιν και των ανθρώπων του. Για την προδοτική αυτή στάση του Μοσχοβίτικου Πατριαρχείου και της πρώην Μητροπόλεως Κιέβου που ανήκε σε αυτό, έχει γράψει ένα συγκλονιστικό βιβλίο με ντοκουμέντα η δημοσιογράφος Tatiana Derkatch, με τον τίτλο «ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ», για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ο Κύριλλος οδηγείται σε μια άδοξη λήξη της θητείας του. Και μαζί με αυτόν θα συμπαρασυρθούν και όλοι όσοι έχουν γίνει συνεργοί στον εκτροχιασμό της Ρωσικής Εκκλησίας από την κανονικότητα, από την ίδια την Ορθοδοξία...
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό. Έτσι λειτουργεί πάντοτε ο Πνευματικός Νόμος, ιδιαίτερα σκληρός για τους υπευθύνους της Εκκλησίας, για εκείνους στους οποίους ο Θεός εμπιστεύθηκε «την του ποιμαίνειν φροντίδα» για τη σωτηρία όλων των παιδιών Του. Ποτέ δεν ανέχθηκε ο Θεός το κακοφόρμισμα της Εκκλησίας Του, τη διαστροφή και τη μεταβολή της σε ένα κοσμικό εργαλείο των ισχυρών της ημέρας, ακόμα και αν αυτοί πλανούν εαυτούς και την οικουμένη με την ταμπέλα του δήθεν «ευσεβούς»... Το είπε ξεκάθαρα ο ίδιος ο Κύριος, ιστάμενος ενώπιον του Πιλάτου, λίγο πριν από το Σωτήριον Πάθος Του, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου ή διαπίστωση, αλλά Εντολή Του προς την Εκκλησία και τους ποιμένες της: «ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ιωάν. ιη΄ 36).
Αλίμονο λοιπόν σε όσους λυκοποιμένες τόλμησαν, τολμούν ή θα τολμήσουν, άχρι συντελείας του αιώνος, να παρακούσουν αυτήν την Εντολή και να επιδιώξουν τον ευτελισμό της Εκκλησίας του Χριστού, συσχηματίζοντάς την με τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου τούτου...
