Η ΕΥΠΡΕΠΗΣ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΠΡΕΠΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ...

«Ἡ δόξα σου εὐπρεπής, θεοφεγγέσιν ἐκλάμπουσα χάρισι...»

(β΄ προσόμοιο στιχηρό Μ. Εσπερινού Κοιμήσεως της Θεοτόκου)

Σε αυτές τις λίγες λέξεις από την υμνολογία της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Ιερός Υμνογράφος περικλείει με μεγαλειώδη ευγλωττία όλο το υπερφυές μυστήριο της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Με αυτές τις δύο μόνο λέξεις -«εὐπρεπής δόξα»- περιγράφεται ικανώς και θεοπνεύστως το Ιερό Πρόσωπο της Θεομήτορος.

Ναι λοιπόν. Η Παναγία μας είναι δοξασμένη, είναι Παντοβασίλισσα, είναι Δέσποινα, είναι Κυρία, είναι ό,τι υψηλότερο και αγιώτερο θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει η ανθρωπότητα προς τον Θεόν. Αλλά όλα αυτά περιβάλλονται και ακτινοβολούν το ανυπέρβλητο μεγαλείο της ευπρέπειας. Και είναι το μοναδικό θεραπευτικό αντίδοτο στις απρέπειες, στις υπερβολές, στις παρεκτροπές της ανθρώπινης αδοξίας και, πολύ περισσότερο, της προκλητικής ματαιοδοξίας. Μιας ματαιοδοξίας, η οποία, αλίμονο, πολλές φορές διαπλέκεται με τον χωρίς επίγνωση ζήλο και την αθεολόγητη υπερ-ευσέβεια που μολύνουν την αγνή, απλή και απέριττη ευλάβεια προς την Κυρία Θεοτόκο.

Αυτές τις πανίερες και ευλογημένες ημέρες της μέγιστης Θεομητορικής Εορτής της Κοιμήσεως και εις ουρανούς σεβασμίας Μεταστάσεως της Παναγίας μας, γινόμαστε συχνά μάρτυρες λυπηρών υπερβολών και παρεκκλίσεων από την Ιερά Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία διά των αιώνων καθόρισε με δογματική και λειτουργική ακρίβεια πώς πρέπει να αποδίδεται η δέουσα τιμή προς την Παντάνασσα Μητέρα του Θεανθρώπου. Με ευπρέπεια, όπως αρμόζει στην ευπρεπή της δόξα, την δόξα με την οποία την περιέβαλε ο Θεός για αυτό που έγινε και είναι για Εκείνον, για εμάς, για την ιστορία, για την Δημιουργία ολόκληρη.

Το Τυπικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διαμορφωμένο μέσα από τη θεολογική βάσανο μεγάλων Αγίων Πατέρων, είναι πλήρες, ακέραιο, μη επιδεχόμενο ούτε προσθηκών ούτε αφαιρέσεων ούτε, πολύ περισσότερο, αυθαίρετων καινοτομιών και υπερβάσεων. Η Εκκλησία μας πολλές φορές το έχει επισημάνει αυτό, με αποφάσεις και εγκυκλίους Ιερών Συνόδων, και κανείς, ούτε Επίσκοπος ούτε άλλος κληρικός, δεν έχει το δικαίωμα της αυτόβουλης αλλοίωσης και παραχάραξής του.

Η δόξα της Θεοτόκου είναι ευπρεπής. Τα όσα οθνεία, αλλότρια και περιττά «φτιασιδώματα» επιστρατεύονται -δήθεν για να «λαμπρύνουν» περισσότερο (!!!) την αποδιδόμενη σε εκείνη τιμή- ένα πράγμα μόνο φανερώνουν: την απρεπή ματαιοδοξία αυτών που τα παρεισάγουν στην λογική λατρεία της Εκκλησίας μας, ευτελίζοντάς την σε ένα κακόγουστο «φοκλόρ» και σε ένα κακότεχνο θεατρινισμό, με πραγματικό σκοπό την αυτοπροβολή και τα εφήμερα «εύγε» των ανθρώπων.

Είθε, η Υπεραγία Θεοτόκος να φωτίσει όλους μας να απεμπολήσουμε τον ξεπεσμό και τον εκτροχιασμό της απρεπούς ματαιοδοξίας και να γίνουμε ζηλωτές της ευπρεπούς της δόξης. Τότε μόνο θα χαιρόμαστε πραγματικά, πνευματικά και αδιάλειπτα τις Εορτές της. Τότε μόνο θα μας πάρει η ίδια από το χέρι και θα μας εισαγάγει στα «Άγια των Αγίων», όπου πρώτη εισήλθε, δηλαδή στην μακαρία απλότητα και την αγία ταπείνωση. Αμήν.