Του Κώστα
Ονισένκο*
Μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ, στην παγκόσμια δημοσιογραφική κοινότητα επικράτησε η τάση για την αποστασιοποιημένη κάλυψη ενός πολέμου, χωρίς δηλαδή να υποστηρίζεται η μια ή η άλλη πλευρά. Αντίθετα με την προηγούμενη πρακτική, όπου ο δημοσιογράφος ήταν ενταγμένος (embedded) μέσα στον στρατό μιας χώρας, η νέα αυτή πρακτική θεωρήθηκε τεράστια πρόοδος προς την κατεύθυνση της αντικειμενικότητας. Έγινε βεβαίως εφικτή χάρη στην οικονομική ανάπτυξη των ΜΜΕ αλλά και στο γεγονός ότι οι περισσότερες συγκρούσεις διεξάγονταν «μακριά» από την έδρα των μεγάλων ΜΜΕ. Ήταν «ξένοι» πόλεμοι άρα ήταν σχετικά εύκολη η συναισθηματική αποστασιοποίηση των δημοσιογράφων. Ο πόλεμος στην Ουκρανία διατάραξε αυτή την αρχή και ενδέχεται στο άμεσο μέλλον να φέρει σημαντικές αλλαγές στο σύνολο της λειτουργίας των ΜΜΕ και στη σχέση των ΜΜΕ με την κοινωνία και με το κράτος.