Του Ιερομονάχου Νικήτα Παντοκρατορινού
Διερχόμενοι το στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής
και ακούγοντας τα πανέμορφα και κατανυκτικά τροπάριά της, μπορούμε εύκολα νοερώς
να μεταφερθούμε πίσω στους αιώνες και να δούμε πως ό,τι ακριβώς ψαλλόταν τότε,
ψάλλεται και σήμερα, με το ίδιο τυπικό, με την ίδια τάξη. Νοιώθουμε την παράδοση
της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας να είναι ζωντανή. Και νοιώθουμε την ασφάλεια την
οποία μας παρέχει η συνέχισή της, η οποία θα είναι μέχρι της συντελείας των
αιώνων. Το Άγιον Όρος είναι ο κατ’ εξοχήν θεματοφύλακας της παραδόσεως, που πολλούς
αιώνες τώρα τηρεί και κρατάει απαρεγκλίτως. Γενεές μοναχών μετέδιδαν και
μεταδίδουν το αγιορείτικο πνεύμα στους νεωτέρους, που είναι ποτισμένο στα
νάματα της Ιεράς παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γι’ αυτό είναι ζωτικής
σημασίας και πολύ αναγκαίο να παραμείνουμε πιστοί σε αυτήν. Όπως λένε οι Πατέρες, «τα δύο φτερά με τα
οποία πορεύεται η Εκκλησία είναι η Αγία Γραφή και η Ιερά παράδοση».




















