Ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλέξιος Α΄ (1945-1970)
Για όσα έκαναν τότε,
δικαιολογούνται ότι τελούσαν «υπό διωγμό», «πιέσεις» και «βία» από το αθεϊστικό
σταλινικό καθεστώς... Για όσα κάνουν σήμερα, προς το παρόν δηλώνουν υπερήφανοι...
Μετά από μερικά χρόνια, στη μετά Πούτιν εποχή, ίσως και πάλι θα μας λένε ότι
δεν μπορούσαν διαφορετικά υπό το κράτος του «τσάρου» Βλαδιμήρου... Σε κάθε
περίπτωση, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν πάντα και παραμένει μια εμπερίστατη
τοπική Εκκλησία, ανελεύθερη, υποταγμένη στις κοσμικές και συνήθως αντίθεες
επιδιώξεις του εκάστοτε καθεστώτος στη Ρωσία. Μια τέτοια Εκκλησία σίγουρα
χρειάζεται τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μας, αλλά ως ασθενής, ως αδύναμο,
αν θέλετε, ως προβληματικό μέλος του Σώματος του Χριστού. Μια τέτοια Εκκλησία
πρέπει να τελεί σε διαρκή πνευματική «καραντίνα», λόγω των ιστορικά
καταγεγραμμένων και αδιαμφισβήτητων πλέον δοσοληψιών και συναλλαγών με την εξουσία
στη Ρωσία, πέραν πάσης αρχής Ορθοδόξου εκκλησιολογίας και πνευματικότητας. Μια
τέτοια Εκκλησία, η πλέον εκτεθειμένη και συγκατατιθεμένη στους «Τρεις
Πειρασμούς» του Κυρίου, χρειάζεται διαρκή επιτήρηση και θεραπεία. Αυτό που θα
διαβάσετε παρακάτω, σε ελληνική μετάφραση από ρωσικές πηγές, είναι αρκετό για
να πιστοποιήσει όλα τα παραπάνω...